De Verdwijning Van Het Aralmeer Is Een Van De Ergste Milieurampen In De Geschiedenis
Elk jaar richt de NASA zijn satellieten op het Aralmeer, een zoutwaterbekken dat op de grens ligt tussen Kazachstan en Oezbekistan. Dit meer was tientallen jaren geleden het op drie na grootste meer ter wereld. De beelden die zijn teruggestuurd door de satelliet tonen een milieuramp die zijn weerga niet kent; de grootte van het meer is ongeveer tot 10% gereduceerd van de oorspronkelijke omvang voordat de mens het meer begon te gebruiken voor eigen doeleinden, zonder zich druk te maken om de gevolgen.
Het Aralmeer had in 1960 een oppervlakte van ongeveer 68,000 vierkante kilometer.
NASA
Al sinds de jaren 40 waren de Sovjets snel begonnen aan de bouw van kanalen die water zouden aanvoeren vanuit de belangrijkste zijrivieren, dat overigens goeddeels verloren ging zonder dat dit water daadwerkelijk het waterpeil op pijl hield.
De foto uit 2000 (links) en de foto uit 2016 (rechts) laten zien hoe het meer veranderd is. Het heeft minder dan 10% procent van zijn oorspronkelijke omvang en de toegenomen verzilting heeft ervoor gezorgd dat de flora en fauna werd verwoest.
NASA
Terwijl er in het noordelijke deel van het meer een dijk is gebouwd die het probleem tegengaat, droogt in het zuidelijke gedeelte het water nog altijd op en wordt de woestijn die Aralkoem wordt genoemd steeds groter.
Dit beeld moet de grootste milieuramp op aarde voorstellen. Boten die ooit werden gebruikt voor de visserij in een meer dat niet meer te redden lijkt te zijn.
