Waarom hebben de mensen die het slecht deden op school vaak het grootste succes?
Hoor je bij die groep mensen op school die meedeinen op de golf van middelmatigheid als het aankomt op voorbereiding? Volgens veel statistieken is er geen reden tot wanhoop, tenminste niet zoveel als dat jullie ouders hebben gedaan (of doen). Het belang dat we hechten aan resultaten op school is doorgaans veel groter dan dat wat we kunnen doen tijdens de studie, vooral als je bedenkt dat het om een activiteit gaat die hoofdzakelijk plaatsvind in de jongere levensjaren, met andere woorden wanneer we nog niet helemaal helder hebben wat we willen doen met ons leven of daarentegen juist wel en weten we heel goed waar we onze tijd aan willen besteden en dat school een verplichting is die je moet nakomen voordat je echt van start kunt gaan...
via tootlee.com
Als iemand altijd net voldoendes haalt dan is dat geen weergave van de werkelijke capaciteiten van iemand, het komt door andere interesses die in de ogen van ouders en leraren een minder belangrijke rol spelen
dominio pubblico
Maar als de schoolbanken eenmaal zijn verlaten dan is het mogelijk dat degene die nooit meer dan een 6+ haalde niet alleen een carrière kan opouwen, maar ook grote imperiums kan opbouwen. De meest opvallende voorbeelden zijn de rivalen Bill Gates en Steve Jobs. Beiden hebben de universiteit verlaten om zich te concentreren op andere projecten.
Ook de beroemdste programmeur en ondernemer van het moment heeft zijn studie niet afgemaakt. Mark Zuckerbreg verliet Harvard in het tweede jaar.
Wat echt bepalend is voor ons als mensen is de ervaringen die we beleven en niet de lessen die we leren door dagen achter elkaar te overhoren. Dat maakt literatuur studeren minder zinvol dan naar het theater gaan en een breed vriendennetwerk op te bouwen, wat belangrijker is dan een 10 te halen voor Europees recht.
Wisselende schoolresultaten kan een indicatie zijn dat iemand niet de binnen de opgelegde schema's werkt zonder vragen te stellen, maar dat iemand liever de eigen individualiteit behoudt.
Richard Branson
Daarom is het vaak zo dat als we eenmaal de schoolbanken hebben verlaten dat het lukt om onze latente vermogens te ontwikkelen, onze echte passies en moeite te doen voor dat wat we doen. Denk maar na, bijvoorbeeld hoeveel mannen die op de universiteit het niet briljant deden, maar uiteindelijk toch president van de Verenigde Staten zijn geworden, inclusief George W. Bush die in een speech van 2015 ons eraan herinnert "dat zij die zesjes halen ook president kunnen worden."
