10 Weinig Bekende Experimenten Met Menselijke Proefkonijnen
Een aantal van de meest duivelse experimenten die op mensen zijn uitgevoerd dateren uit de vorige eeuw in periodes waar de wreedste dictators aan de macht waren. Als je de lange lijst neemt van de verschrikkelijke gebeurtenissen die bij het nazisme horen, dan blijken die maar slechts één donkere bladzijde in de geschiedenis te beslaan. De waardigheid en het respect van en voor de medemens scheen te zijn verdampt in het niets.
Het gebruik van mensen als proefkonijnen is iets dat tot heel ver in de tijd teruggaat en in de naam van de wetenschappelijke vooruitgang zijn er niet altijd ethisch verantwoorde methoden gebruikt.
Hier volgt een lijst van 10 experimenten die op de mens zijn uitgevoerd.
Het onderzoek naar syfillisbestrijding.
In Tuskgee (Alabama) werd er in 1932 aan een onderzoek naar syfillis begonnen. Ook al was peniciline onlangs uitgevonden, een efficiënt geneesmiddel voor deze aandoening bestond er nog niet tegen deze SOA.
Zeker 399 zwarte landarbeiders werden ingezet als proefkonijnen om de effecten van syfillis op het menselijk lichaam te kunnen bestuderen, en uiteindelijk te komen tot een geschikt medicijn. Aan het einde van het project in 1972 hadden slechts 74 mensen het overleefd. De anderen stierven aan de verschrikkelijke complicaties, 40 vrouwen bleken besmet te zijn en 19 van hun kinderen werden met syfillis geboren.
Hier op de foto is een van de overlevenden te zien die ex-president Bill Clinton omhelst.
De verschrikkingen van de nazi's
De experimenten die zijn uitgevoerd door de nazi-artsen en wetenschappers blijven behoren tot de meest angstaanjagende. De proefkonijnen waren in dit geval de mensen die werden gedeporteerd naar de concentratiekampen. Op de eerste plaats natuurlijk joden, zigeuners, homo's en wie er ook maar gezien werd als levensonwaardig.
De gedeporteerden ondergingen geweld in alle soorten en maten. Ze waren nuttig bij het ontwikkelen van wapens en bij overlevingsstrategieën voor soldaten. Talloze joden moesten herhaaldelijk in ijskoude baden zitten zodat er kon worden begrepen hoe lang een onderkoelde piloot kon overleven.
Om de effecten te bestuderen van drukschommelingen waarmee de piloten te maken kregen, werden de slachtoffers in decompressiekamers gezet waar de luchtdruk plots veranderde. Het overgrote deel stierf tijdens de ontleding van hun hersenen.
Het experiment op Albert B.
In 1920 voerden dokter John Watson en studente Rosalie Rayner een experiment uit op een kind van slechts 9 maanden oud om de theorie te bevestigen dat de mens wordt geboren als een onbeschreven blad dat naar wens in te vullen is.
Het doel was om een een fobie voor alle dieren in te prenten in de baby die de bijnaam Albert B. had gekregen. Er wordt gezegd dat zijn moeder een verpleegster was in het ziekenhuis waar de onderzoekers werkten. Ze kreeg een dollar extra bij haar loon.
Het kind werd in contact gebracht met een witte rat. Vervolgens werd er bij het binnenlaten van de rat oorverdovend enge geluiden afgespeeld die elke keer steeds intenser werden. Aan het einde van het experiment had de baby angst voor elk dier met een vacht, ongeacht welk geluid er werd afgespeeld.
De identiteit van de kleine Albert bleef geheim tot 2010 toen men erachter kwam. Douglas Merritte stierf op 6 jarige leeftijd aan een waterhoofd, had nooit leren lopen of spreken en had last van verschillende ontwikkelingsachterstanden.
Het stotterexperiment
In 1920 zijn 22 kinderen betrokken bij een stotterexperiment onder dat zij dit wisten. Stotteren is een aandoening die het spreken van een bemoeilijkt doordat er letsel aan het hoofd of emotionele trauma's aan vooraf waren gegaan. Slechts tien kinderen waren echte stotteraars, 6 hiervan vertoonden eigenschappen die horen bij stotteraars, met op de eerste plaats vooral een gebrek aan zelfvertrouwen. Er waren ook moeilijkheden op sociaal vlak die te wijten waren aan het experiment
De zaak in de penitentiaire inrichting van Statesville
Om de Tweede Wereldoorlog te winnen werd er in die tijd gedacht dat het nodig was om een medicijn te vinden tegen malaria. Volgens schatingen is ongeveer 65% van de soldaten die onderweg waren naar de Stille Oceaan de ziekte kregen.
In 1944 en de twee jaren daarna werd er een wreed experiment uitgevoerd op de gedetineerden in de Statesville gevangenis, Illinois. 400 gevangenen zijn ingezet om een efficiënt middel te vinden waarmee de soldaten geszond en wel huiswaarts konden keren.
De wreedheid die van de gebruikte methoden afstraalde, sloeg ook over op de gebruikte overtuigingsstrategiëen waardoor het aantal deelnemers van het experiment kon worden vergroot. Liet je je besmetten met malaria, dan kreeg je een strafvermindering.
Homoseksualiteit tijdens de Apartheidperiode.
De periode van Apartheid waren moeilijke tijden voor inwoners met een donkere huidskleur en in het bijzonder ook voor homoseksuelen. Tussen 1967 en 1987 liep er in een ziekenhuis in Pretoria een normaliseringsproject waarbij mensen die een afwijkende seksualiteit hadden werden blootgesteld aan schoktherapieën en verhoogde dosis medicijnen.
Toen de kuur geen positief effect bleek te hebben (in alle gevallen) kregen de patiënten een hormoonkuur voorgeschreven nadat er overgegaan was op chemische castratie.
Het Milgram experiment.
In 1960 werd het experiment uitgevoerd dat door de gelijknamige Amerikaanse psycholoog was bedacht.
Een onderzoeker moest een leraar de opdracht geven om een derde persoon te straffen met elektrische schokken wanneer deze laatste een fout beging in een geheugenspelletje. De schokken waren niet echt, de enige die hier niet van wist was de leraar zelf..
Het Milgram-experiment was in het leven geroepen om helderheid te krijgen over de gehoorzaamheid van een mens ten overstaan van autoriteit. Met name de leraar voerde steeds pijnlijkere straffen uit om maar aan de opdrachten die vanuit een groter autoriteitsfiguur kwamen, te gehoorzamen (de onderzoeker). Het gejammer van het slachtoffer veranderde hier niets aan.
Gedachtebeïnvloeding door de CIA
Tijdens de Koude Oorlog begon de CIA een onderzoek naar hoe superagenten opgeleid konden worden die nooit zouden weten dat ze een misdaad waren begaan. Volgens enkele bronnen waren er enkele nietsvermoedende burgers bij betrokken, samen met universiteitsstudenten en militairen die zwaar werden gedrogeerd en hypnose ondergingen.
Het prohect duurde langer dan 20 jaar en had de dood van een persoon tot gevolg, ook al worden er veel meer doden vermoed. In 1973 vernietigde de CIA elk spoor naar de studie die meer dan 20 miljoen dollar had gekost
Biowapentests van Japan
Eenheid 731 van het Japanse leger was een detachement dat werd belast met het onderzoeken en testen van chemische- en biologische wapens ondanks het feit dat Japan het protocol van Geneve had ondertekend. Volgens dit protocol is het gebruik van dit soort wapens verboden.
Tussen 1942 en 1945 werden honderden gevangenen van wie de meeste Chinezen waren, ingezet als proefkonijn bij tests van biologische- en chemische wapens. Zo kon er worden geexperimenteerd met nieuwe biologische wapens en medische behandelingen.
De eenheid was verantwoordelijk voor een van de grootste oorlogsmisdaden die ooit waren gepleegd door het Japanse leger.
De onderzoeken Herophilus van Chalcedon
Herophilus van Chalcedon stond bekend als de eerste geneesheer die lichamen ontleedde in de geschiedenis en de stichter was van de school voor medicijnen in Alexandrië in Egypte. Door middel van vivisecties die publiekelijk werden uitgevoerd kon hij de werking van zenuwen en pezen aantonen en onderzocht hij alle organen van het menselijk lichaam.
Meer dan 600 gevallen van vivisectie (snijden in levend weefsel) dat is uitgevoerd op gevangenen, zijn er bekend.
