Het Verhaal Van Een Reddende Engel Midden In De Hel, De Vroedvrouw Van Auschwitz
Gedurende de hele periode waarin de deportaties die de joden benadeelden plaatsvonden, waren het de gewone mensen die ook een ander geloof aanhingen die (on)bekenden probeerden te verbergen en ze te helpen maandenlange fysieke ontberingen te voorkomen die een gewisse dood tot gevolg hadden. Een van hen was een Poolse vrouw die verloskundige was van beroep, die tijdens haar periode in Auschwitz vele vrouwen hielp bevallen op die verschrikkelijke plaats. Het lot van deze kinderen was ongelukkig maar deze vrouw deed alles wat er in haar vermogen lag om ze te helpen.
Stanisława Leszczyńska was een Poolse verloskundige die op 17 april 1943 werd gedeporteerd en in Auschwitz terechtkwam samen met haar dochter Sylwia.
Hoewel zij aanhanger was van het katholieke geloof, was zij het die samen met haar man en kinderen begonnen waren met het geven van eten en valse papieren in het ghetto van Warschau. Dit deden zij tussen 1939 en 1940.
Toen ze op heterdaad werd betrapt werd zij samen met haar dochter en met twee van haar drie zonen naar de Gestapo gebracht. De twee zonen werden naar de werkkampen gebracht en de twee vrouwen naar Auschwitz.
In haar hoedanigheid als vaardige verloskundige werd Stanisława naar de verloskundigenafdeling van het concentratiekamp gestuurd om daar haar diensten te verlenen.
De enige mazzel die haar dochter had, was dat ze voor het uitbreken van de oorlog aan een studie medicijnen begonnen was. Daardoor konden de twee bij elkaar blijven in het kamp.
Gedurende de periode dat zij geïnterneerd was, liet Stanisława meer dan 3,000 kinderen geboren worden. Ook al waren de orders de kinderen direct te doden na de geboorte, ze had hier nooit gehoor aan gegeven. Elke keer wanneer ze kon, hielp ze de moeders hun baby's verstoppen.
Van die 3,000 baby's werden er 1,500 vermoord door Zuster Klara en Zuster Pfani, de officiële vroudvrouwen in het kamp. De overige 1,500 stierven door kou en gebrek aan eten.
Degenen die blauwe ogen hadden van de 500 overgebleven baby's werden geplaatst in Duitse gezinnen om "Duits" te worden.
Slechts 30 baby's wisten te overleven en bij hun moeders te blijven.
Al deze gebeurtenissen vonden plaats in een kort tijdsbestek, van april 1943 tot de bevrijding in januari 1945.
Toen de oorlog was geëindigd kon Stanisława zich weer verenigen met haar zoons en verdergaan met haar werk als verloskundige.
In 1970 nam ze deel aan een herdenkingsplechtigheid waar ze de vrouwen en de onderhand volwassen kinderen kinderen kon ontmoeten die ze geholpen had.
