Deze Laatste Vrije Indiaan Komt In 1911 Tevoorschijn Uit Het Bos. Dit Is Zijn Verhaal
In augustus 1911 kwam er een man uit het bos tevoorschijn dat in de buurt van Oroville (Californië) ligt. Hij ging op zoek naar eten en werd daar gezien door enkele mensen die de sheriff hiervan op de hoogte gingen stellen. Zo gebeurde het dat Ishi in de wereld van de bleekgezichten terechtkwam. Vanaf dat moment begon een periode van kennisuitwisseling die duizenden mensen nieuwsgierig maakte en vandaag wordt herinnerd als het leven van de laatste der Yahi's, een indianenstam die aan het einde van de 19e eeuw was uitgeroeid.
via indiancountrytodaymedianetwork.com
Toen Ishi werd overgedragen aan de politie van Oroville was hij zwaar ondervoed
Toen werd aangekondigd dat hij weer terecht was, werd hij opgehaald door antropologen Thomas T. Waterman en Alfred L. Kroeber en namen ze hem mee naar het antropologiemuseum van Berkeley zodat hij op een van de kamers daar kon wonen.
Daar was het met behulp van een tolk mogelijk om het verhaal te horen van deze mysterieuze man, die duidelijk nog nooit contact heeft gehad met de blanke beschaving van zijn tijd.
Binnen korte tijd was het mogelijk om te ontdekken dat het gezin van de man, dat was ontkomen aan een dodelijke aanval in 1865 en zich schuil hield in de daaropvolgende 44 jaar. In 1908 werden ze echter opgespoord door een groep die kwaad in de zin had; dit was het moment dat het gezin zich verspreidde. Ishi kon samen met zijn zus en oom ontkomen, maar zijn moeder verstopte zich onder de dekens omdat ze ziek was en zich niet kon bewegen. Zij stierf een paar dagen na de terugkeer van Ishi toen deze zijn oom en zus was kwijtgeraakt. Vandaag wordt aangenomen dat zij de laatste vier leden van de Yahi-stam waren.
Ishi heeft nooit verteld aan de antropologen wat zijn echte naam was. Zij 'gaven' hem deze naam omdat het tegen de wetten van zijn volk inging om zijn eigen naam te noemen, of die van de doden.
Kroeger noemde hem 'Ishi', de verengelsde versie van wat in het Yahi 'mens' betekent. In de jaren daarna kwam er eeen intensieve samenwerking tot stand tussen Ishi en de twee antropologen die van hem zijn taal leerden en de gebruiken van de Yana-cultuur waar de Yahi's onderdeel van uitmaakten. Zij hadden erg veel geluk ermee dat ze steenbewerkingstechnieken konden leren en dat ze leerden hoe ze pijl en bogen moesten maken.
Oneindig veel gezondheidsproblemen.
Toen Ishi uit zijn isolement kwam, stond hij niet alleen in contact met de maatschappij, maar kreeg hij ook te maken met aandoeningen. In de vier jaar die volgden, werd hij verschillende keren opgenomen totdat hij op 25 maart 1916 stierf aan tuberculose.
Door de lijkschouwing na zijn dood is er de veronderstelling gemaakt dat er in de stamboom van Ishi ook sporen zaten die afkomstig waren van andere stammen. De afslachting die is uitgevoerd door de kolonisators heeft vele indianen gedwongen zich samen te voegen in een poging om te kunnen overleven.
