Zet Je Vrouw In De Verkoop: Lees Hier Waarom Deze Idiote Gewoonte Gemeengoed Was
De trieste gewoonte om je metgezel in de verkoop te zetten (of gewoon weg te geven) is in vrijwel elke cultuur in de wereld terug te vinden. Mensen deden dit om de meest wanhopige redenen.
In diezelfde denktrant kan er ook worden opgemerkt dat in elke cultuur die de verkoop van slaven als iets normaals zag, (of dreigen de vrouw van de slaaf te verkopen; dit was een manier om hem in het gareel te houden) dat deze praktijken ook werden gebezigd in perioden uit de geschiedenis van nog niet zo lang geleden, en dan wel op plaatsen waar je dit het minst verwacht. Er zijn maar weinigen die dit weten...
Je vrouw verkopen in de 17e eeuw
Rappresentazione satirica della vendita di una moglie - Autore sconosciuto, 1820.
Tja zo was het echt: gedurende de gehele 17e eeuw verspreidde zich in Engeland de gewoonte om de echtgenote te veilen. Interessant om te weten is dat het niet alleen gedaan werd voor geld, maar ook door echtgenoten die eigenlijk niet meer samen wilden zijn, en daarom op dit idee kwamen.
Wat stond er in de wet?
Milord John Bull al mercato di Smithfield per vendere la moglie.
Je vrouw in de verkoop zetten was geheel onwettig en had doorgaans een strafprocedure tot gevolg. Maar met ingang van de tweede helft van de 19e eeuw, was de houding van het gerechtshof ten opzichte van de mensen die de rechter wilden inschakelen, niet eenduidig. Er bestaat namelijk schriftelijk bewijs van tenminste een rechter die verklaarde geen enkel recht te hebben om een man te verbieden de echtgenote te verkopen.
Uit enkele zaken die onder de Poor Laws vallen (dit waren gevallen die betrekking hadden op de armeren) werd overigens duidelijk dat deze rechters vaak deze optie aanbevolen wanneer er sprake was van het onvermogen van een man om op financieel gebied voor zijn gezin te kunnen zorgen. Liever haar verkopen dan ervoor zorgen dat de zogenaamde work houses vol raakten. Dit waren sociale woningen die ook een arbeidsplaats boden.
De rechtsgeldigheid van een huwelijk maakte alles veel ingewikkelder.
Vendere una moglie - Quadro di Thomas Rowlandson
Tot aan 1753 waren huwelijken niet officieel en was er geen inzegening van een priester nodig. Maar toen de Marriage Act, de wet waarin huwelijken werden geregeld, waren de vrouwen in het huwelijk volledig ondergeschikt aan de beslissingen van de man. Het was dan ook moeilijk om te scheiden, zo niet onmogelijk. Tot aan 1857 was toestemming krijgen voor scheiden en hertrouwen alleen mogelijk na een prijzige rechtsprocedure, waarbij de uiteindelijke beslissing te nemen viel door het parlement. Natuurlijk was het voor de financieel minder bedeelde bevolkingsgroepen een onwerkbare optie. Van hieruit ontstond het idee om de wet te omzeilen en zelf de geldzorgen en gevoelskwesties op te lossen.
Tot in hoeverre werden deze praktijken gebezigd in Engeland?
Waar het gemiddeld aantal verkochte vrouwen per decennium neerkwam op twee, was dat in de periode 1830-1840, 50. Hoewel da algemene opvatting heerst dat dit vooral op het platteland gebeurde onder de allerarmsten, zijn er ook bewijzen dat dit ook plaatsvond in de rijkere gebieden die profiteerden van de industriële revolutie.
De gewoonte om je vrouw te verkopen kwam als laatste voor in 1913, toen een vrouw uit Leeds werd verkocht aan een collega van haar man voor een Britse pond.
