De Kern Van De Nazi-Ideologie Staat Afgebeeld Op Deze Foto Die Iedereen Ter Wereld Deed Beseffen Wat Er Aan De Gang Was

Toen Hitler in 1933 aan de macht kwam en het gedachtengoed zich zou gaan verspreiden dat zou gaan leiden tot de gebeurtenissen die we allemaal kennen, hadden mensen toen dit niet direct in de gaten. De situatie was voor joden al penibel, maar het ging vooral om bedreigingen en intimidatie.
Dankzij beelden die we in dit artikel laten zien begon iedereen langzaam door te krijgen dat er daadwerkelijk van theorie op praktijk werd overgegaan.

Op 10 maart 1933 gaat Max Uhlfeder zoals altijd naar een groot warenhuis in München om te werken. Eenmaal aangekomen ziet hij dat de winkeltjes waren vernield door de razende SA, de paramilitaire organisatie van de Nazipartij. Aan het einde van de ochtend wordt hij gearresteerd en wordt hij samen met 280 andere joden naar het concentratiekamp Dachau gebracht.

Zijn gezin waarschuwt direct advocaat Michael Siegel. Er moet namelijk ingegrepen worden, want de arrestatie van Max Uhlfeder is ongegrond. Zijn advocaat gaat naar een politiebureau om in al zijn onwetendheid aangifte te doen. Hij wist niet dat de SA (volgens velen waren het de SS) hem stond op te wachten.

Terwijl hij de feiten op een rijtje zet, krijgt Michael Siegel niets anders dan beledigingen naar zijn hoofd geslingerd en hoongelach over zich heen, dat al snel vormen van fysiek geweld begint aan te nemen. Hij krijgt een klap in het gezicht en loopt sneeën in het gezicht op en een gat in zijn hoofd. Na nog een aantal klappen werd hij op straat gezet met een uithangbord waarop staat: "Ik zal niet meer bij de politie mijn beklag doen."

Zijn wandeltocht door het centrum van München (op de foto) verrast voorbijgangers nauwelijks, velen van hen laten merken dit goed te keuren. Velen ja, maar niet Heinrich Sanden, een fotograaf die het lukte om een paar foto's te maken van het tafereel. 

De advocaat hebben ze uiteindelijk laten gaan, maar niet zonder dat hij een laatste doodsbedreiging had ontvangen: ze zouden hem tegen de muur zetten en neerschieten.

Onverschillig stapt de fotograaf op hem af en vraagt of hij zijn portretten mag publiceren. Siegel stemde natuurlijk in, en een paar dagen later liggen ze op een Amerikaanse redactie in Berlijn en tenslotte in Washington. De foto komt uiteindelijk in de Washington Times van 23 maart 1933 te staan, en schokt mensen over de hele wereld.

Misschien vraag je je wel af wat er van de advocaat geworden is? Hij wist met grote moeite te ontsnappen uit Duitsland in 1940, via Rusland, Azië helemaal door, daarna naar Amerika om vervolgens in Peru uit te komen waar hij op de waardige leeftijd van 97 jaar stierf.

De fotograaf Sanden ging op zijn beurt verder met het maken van fotoreportages maar die dag vergat hij nooit meer. De herinnering van die mishandelde en vernederde man bleef hem bij, zoals ook de herinnering aan miljoenen anderen die er jammer genoeg waren achtergekomen welke nachtmerrie er op het punt stond zich te voltrekken toen het al te laat was.