Rosemary Kennedy Was Het “Onvolmaakte” Zusje Van De President, En Kreeg Toch Een Lobotomie Ondanks Dat Ze Gezond Was
Iedereen in de wereld kent de Kennedy's en hun gang naar het Witte Huis en de tragische nasleep die het einde van het presidentschap van John Fitzgerald inluidde. Zonder twijfel weten we niet veel andere dingen over de familie, maar er is een bijzonder gegeven waar niemand ooit iets van heeft geweten. We hebben het over Rosemary, het derde kind (van de 9) van het echtpaar Kennedy. Waarschijnlijk heb je haar nooit gezien omdat ze altijd afzijdig is gehouden. Daarbij komt nog dat ze een lobotomie kreeg ondanks dat ze niet aan een ernstige ontwikkelingsachterstand leed.
Rosemary was niet gehandicapt, in tegendeel zelfs, toen de chirurgen de hersenenoperatie deden wilden ze dat wel zo laten lijken.
De jongedame had een kleine ontwikkelingsachterstand opgelopen door een medische blunder toen zij geboren werd. De dokter die haar geboren moest laten worden kwam te laat waardoor zij zuurstoftekort had gekregen.
Zoals haar moeder vertelde tijdens een interview bewoog Rosemary zich traag, sommige dingen kon ze niet doen, lezen en schrijven waren heel moeilijk voor haar: ze schreef van rechts naar links.
Op school had ze geen interactie met haar klasgenootjes. De enigen die ze genegenheid toonde waren broers Joseph en John.
Vader Joe Kennedy wendde zicht tot een huisarts, zij gaf onmiddelijke opname als advies en wilde niets met haar te maken hebben.
Rose Fitzgerald schreef in een brief:"Ik was geschokt door het nieuws. Zoals elke moeder wil ik dat mijn kind gezond en prettig kan leven. Ik heb in plaats daarvan de angst moeten hebben om een dochter te hebben met een slopende handicap."
Niemand wilde verder nog onderzoek doen naar de werkelijke gezondheidstoestand van de jongedame, en niemand ging tegen de beslissing in van vader dat ze haar frontaalkwab zouden verwijderen, dat in die tijd als een behandeling met een definitief einde betekende. Rosemary was nog maar 23.
Joe Kennedy vreesde dat de zwakzinnigheid van zijn dochter gevolgen had voor zijn aanzien op politiek vlak.
Na de operatie begon er voor Rosemary een eindeloze reis langs talloze rusthuizen en psychiatrische instellingen. Familieleden zochten haar steeds minder vaak op totdat de bezoekjes helemaal ophielden. Rosemary's vader had het lef om tegen haar te liegen wanneer ze hem vroeg tijdens een moment van semi-helderheid wat er was gebeurd. Hij zei haar dat het allemaal de schuld was van de doktoren en dat zij hem en haar broers verhinderden om bij haar op bezoek te komen.
Ze kreeg een aparte behandeling bij de instelling waar ze verbleef. Terwijl andere patiënten naar de bios of stad gingen gedurende de week, ging zij dat niet. Die vervelende dochter moest zo veel mogelijk binnen worden gehouden zodat ze niet gezien zou worden door pottenkijkers.
Rosemary Kennedy stierf in 2005 op 86-jarige leeftijd, na 60 jaar alleen te zijn geweest. Haar ouders hebben haar in de steek gelaten, en haar broers gaven gehoor aan de wens van hun vader en erkende haar niet.
De Portugese neurochirurg Egas Moniz voerde de lobotomie uit. Hij had deze operatie voor het eerst uitgevoerd op apen, die daarna veel rustiger en volgzamer waren.
Voor chirurg Egas Moniz was deze handelswijze van toepassing op de behandeling van alle aandoeningen die aggressief gedrag als symptoom hadden, zoals schizofrenie.
In het begin had de operatie de naam 'prefrontale lobotomie'. Dit werd uitgevoerd door middel van het boren van een gaatje in de schedel en met een metalen buis de witte materie uit de frontaalkwab te halen. Bij een meerderheid van de gevallen bleek de behandeling niet effectief te zijn, maar toch bleven artsen geïnteresseerd in deze operatie. Egas Moniz kreeg een Nobelprijs voor geneeskunde.
Vroeger werd een lobotomie niet gezien als iets bizars en onmenselijks, in veel medische literatuur stonden de goede bijwerkingen beschreven die met een verandering in het gezicht van patiënten waren aan te tonen.
De motivatie waarvoor een persoon een lobotomie kreeg verschilde erg. Het gold niet alleen voor mensen met een geestelijke beperkingen en schizofrenen; je hoefde alleen maar verdacht gedrag te vertonen om opgenomen te kunnen worden. Kinderen van nu met een aandachtsstoornis en hyperactiviteit zouden toen gewoon een lobotomie krijgen.
Lobotomie werd pas verboden in 1950, toen inmiddels al duizenden personen tot kasplantje waren verworden.
