Zijn Ouders Wilden Hem Niet Hebben Vanwege Zijn Ziekte, Maar Nu Luisteren Duizenden Mensen Naar Wat Hij Te Zeggen Heeft
Slechts 36 uur na de geboorte besloten de ouders van Jono Lancaster om hem onder voogdij te stellen van de kinderbescherming vanwege de bijzondere genetische afwijking waarmee hij was geboren. De jongen was ter wereld gekomen met het Treacher Collins syndroom, een genetische afwijking die bij 1 op de 50,000 baby's voor komt. De hoofden en gezichten van deze kinderen zijn op een aantal manieren misvormd, misvormingen die op hun beurt tot problemen met het gehoor, zicht, luchtwegen of voor andere moeilijkheden kan zorgen.
De jonge Jono heeft zichzelf tijdens zijn jeugd en een goed deel van zijn pubertijd verstopt voor iedereen omdat hij zich schaamde voor zijn uiterlijk, maar sinds een tijdje heeft hij de moed gevonden om
via bbc.com
De ziekte waarmee Jono geboren werd was de oorzaak van zijn vele moeilijkheden: op de eerste plaats dat zijn biologische ouders hem niet wilde hebben, gevolgd door de voortdurende operaties en ziekenhuisbezoeken en tenslotte de problemen op sociaal gebied.
"Als kind probeerde ik wanhopig om bij anderen in de smaak te vallen, maar tegelijkertijd schaamde ik mij voor mijn uiterlijk. toen ik groter werd ging ik stomme dingen doen in de hoop dat anderen het over mij zouden hebben zonder dat mijn uiterlijk ter sprake zou komen."
"Ik begon te drinken en kattenkwaad op school uit te halen, maar tegelijkertijd knipte ik mijn haren ook alleen zodat ik niet naar de kapper hoefde te gaan. Hoe ouder ik werd, des te meer voelde ik mij eenzaam."
Het leven van Jono veranderde toen een vriend van hem een baan aanbood in zijn bar. Zijn angst om met de mensen om hem heen interactie te hebben was groot, maar de wens om geaccepteerd te worden was groter.
Het zelfvertrouwen dat hij gewonnen heeft dankzij zijn eerste baantje heeft er ook voor gezorgd dat anderen hem konden vertrouwen, dat hij vrienden kon maken en ook zijn eerste vriendinnetje heeft kunnen leren kennen.
"Ik heb Laura leren kennen toen ik werkte op de sportschool. Ik stond naast haar om haar hartslag te meten. Toen ik hoorde hoe haar hart bonsde, had ik het idee dat ze mij wel zag zitten. Nu zijn we al vier jaar samen en hebben we samen net een huis gekocht."
De grootste verdienste van Jono is echter dat het hem is gelukt een stichting op te zetten die zijn aandoening als thema heeft en hem in staat stelt om kinderen en tieners met het syndroom van Treacher Collins van over heel de wereld te ontmoeten.
Een tijd geleden heeft Jono na veel dubben geprobeerd om contact te krijgen met zijn biologische ouders, maar jammer genoeg wilden zij hem niet ontmoeten.
Jono werkt nu niet alleen met kinderen die autisme hebben, maar via de stichting Love Me, Love My Face organiseert hij ook bijeenkomsten op scholen waar hij praat met leerlingen over het belang van het accepteren van de ander ook al ziet hij of zij er anders uit dan wij.
