Een enorm dorp om deze tibetaanse school heen: zo leven 40,000 monniken op 4,100 meter hoogte
China is zo'n groot land dat er in het land zelf meerdere werelden te vinden zijn. Laten we eventjes voor het gemak niet denken aan de overvolle steden die hongerig zijn naar technologie en vooruitgang en ons richten op de Zuidoostelijke grens. Hier is de invloed van het nabijgelegen Tibet voelbaar; de gelovigheid en de morele waarden steken af bij die van de grote steden.
In dit gebied bevindt zich Larung Gar, de grootste Tibetaanse academie ter wereld. Het is gelegen in het arrondissement Sertar, dat eigenlijk onderdeel is van een autonome Tibetaanse prefectuur. Het instituut zelf is niet zo indrukwekkend maar het dorp dat er in 30 jaar omheen is gebouwd is dat wel. Er wonen namelijk duizenden monniken en leerlingen, ver weg van alles en iedereen.
Het instituut werd door Jigme Phuntsok en enkele andere volgelingen in 1980 opgericht. In de dertig jaar die volgden zijn steeds meer (aspirant)monniken hier komen wonen.
BODHICITTA / commons.wikimedia.org
Het instituut zelf beslaat maar een gebied dat enkele vierkante kilometers groot is, maar het dorp eromheen is veel uitgestrekter. Er is toestemming van de Chinese overheid nodig voor toegang tot het dorp
Dit dorp bereiken is moeilijk: het ligt op 4,100 meter hoogte, 's winters wordt het -25°C maar in de zomer gaat het kwik over de 30°C.
Valerian Guillot/commons.wikimedia.org
Hier zijn geen televisies, geen internet, kranten komen er niet. Je zou kunnen denken dat hier de tijd stilstaat, ook al bestaat het dorp nog niet zo lang.
De Chinese regering lukt het niet om de exponentiële groei van de gemeenschap te bedwingen; ondanks de vele druk die er wordt uitgeoefend verrijzen er elk jaar weer duizend nieuwe woningen.
De overheid voert op aggressieve wijze vaak sloopacties uit en zet honderden monniken uit hun huizen. Als antwoord hierop plegen mensen zelfmoord bij wijze van opoffering, als teken van protest. Het is een gebied waar oorlog en vrede elke dag lijnrecht tegenover elkaar stijn.
Aan het instituut worden de basisbeginselen van de Boeddhistische filosofie onderwezen. Doorgaans wonen monniken zo'n 6 tot 13 jaar in het dorp, maar sommigen vestigen zich er permanent.
Volgens een van de laatste volkstellingen zijn er zo'n veertigduizend monniken maar het is zeer aannemelijk dat dit aantal verre van reëel is.
Het bouwmateriaal dat vooral wordt gebruikt is hout en is ruimschoots voorhanden in dit gebied. Overdag is het moeilijk om de huizen van elkaar te onderscheiden, maar 's nachts gaan de lichten aan en is er het mooie aanzicht.
