De stad van duizend en een verlaten kerken: ontdek deze betoverende Armeense archeologische locatie

In de Middeleeuwen tussen 961 en 1045 had het Koninkrijk Armenië onder de adellijke familie de Bagratuni Ani als hoofdstad. Met een geschatte populatie van ongeveer honderdduizend mensen deze stad bekend als de stad van de duizend en een kerk omdat er in het gebied overal religieuze gebouwen stonden die vandaag ruïnes zijn, maar nog wel zijn te bekijken. Ontdek met ons samen wat er nog over is gebleven van een van de meest majestueuze steden van het Midden-Oosten waar wegen zich kruisen en die voor veel Armenen nog steeds een spirituele plaats is van gevoelige betekenis.

De stad Ani valt tegenwoordig onder Turks grondgebied, op de grens met Armenië.

Wikimedia

De locatie bevindt zich op ongveer 1300 meter hoogte en door de driehoekige vorm en de ligging van het terrein heeft het van nature een statig aanzicht.

Wikimedia

Hoewel het tegenwoordig ruïnes zijn, was de stad Ani ooit een machtig en prachtig fort dat in 961 als hoofdstad van het koninkrijk werd gekozen door koning Ashot III 'de barmhartige'.

Wikimedia

In de jaren daarna maakte de stad een bloeiende uitbreidingsperiode door. In 922 leidde dit ertoe dat het ook de zetel werd van de Armeense Apostolische kerk en de plaats van het mausoleum van de Bagratuni.

Wikimedia

Op het hoogtepunt van zijn pracht was Ani een oriëntatiepunt in de handel met het Byzantijnse en het Perzische rijk en een van de toegangswegen tot het Verre Oosten.

Wikimedia

De stad begon in verval te raken toen deze werd belegd door de Seltsjoeken, een Turks-Perzische stam in het jaar 1064. Daarop volgden de Koerden, Mongolen en tenslotte de Turken die het tot de poort van het Ottomaanse rijk verklaarden in het jaar 1579.

Wikimedia

Binnen de muren van Ani bleef een kleine stad intact die werd bewoond tot halverwege de 16e eeuw, maar het gebied werd totaal verlaten in 1735 toen monniken het klooster verlieten om naar elders te verhuizen.

Wikimedia

In 1878 kwam de Karsregio, waar ook Ani ligt, onder controle van het Russische rijk. Toen werden de eerste archeologische opgravingen gedaan.

Wikimedia

Toen de stad weer werd terugveroverd door de Turken in 1918 probeerden archeologen zoveel mogelijk archeologische vondsten mee te nemen om ze voor vernietiging en plundering te behoeden.

Wikimedia

Een van de meest actieve archeologen in deze operatie was de Armeen Ashkharbek Kalantar die meer dan 6,000 voorwerpen weg wist te krijgen die vandaag in het Geschiedenismuseum Yerevan worden bewaard.

Wikimedia

Drie jaar later gaf de Turkse minister van Justitie de opdracht dat de stad met de grond gelijk moest worden gemaakt, maar het bevel werd slechts gedeeltelijk uitgevoerd aangezien Kâzım Karabekir, de commandant van het Oostfront weigerde om het bevel uit te voeren.

Wikimedia

Vandaag ligt de plaats er volledig verlaten bij maar er zijn veel toeristen die ernaar toe gaan om de wegen te bewandelen die een spirituele en historische betekenis hebben die nog altijd als zodanig wordt beleefd.

Wikimedia

Hoewel Ani zich officieel op Turks grondgebied bevindt blijven de Armeense autoriteiten en de Armenen zelf de Turkse overheid ervan te beschuldigen dat zij het hebben laten gebeuren dat de stad op onacceptabele wijze verwaarloosd raakte.

Wikimedia

De Turken op hun beurt hebben in het verleden verklaard dat de locatie niet alleen beschadigd is geraakt door de talloze aardbevingen (1319, 1832, en 1988), maar ook door explosies afkomstig van de nabije Armeense grens.

Wikimedia

In navolging van een officieel verzoek door de Turkse regering is de archeologische locatie Ani in ieder geval op de UNESCO lijst van beschermd erfgoed gekomen. Dit moet ervoor zorgen dat er voldoende fondsen beschikbaar zijn om het gebied te behouden.

Wikimedia

Wat denk je? Zou je het willen bezoeken?

Wikimedia