Deze fotograaf gebruikt zijn fantasie in plaats van Photoshop: zijn surrealistische foto's zijn meesterwerken
Met de komst van softwareprogramma's waarmee foto's kunnen worden bewerkt is het mogelijk om veel aspecten van een beeld aan te passen. Voordat er tot deze nabewerking over kon worden gegaan moest je eerst altijd over foto beschikken. Maar eigenlijk is dit niet waar. Een moment van een laatste fotobewerking is er altijd wel geweest, maar nooit is dit een bepalend geweest voor een goed gelukte foto.
Toen het digitale nog niet zo gemeengoed was, waren de fantasie en creativiteit de belangrijkste wapens in hun arsenaal. Arno Rafael Minkkinen valt onder die kunstenaars die voor de komst van Photoshop uitzonderlijke foto's maakten, die helemaal in zwart-wit, mens en natuur in elkaar op laten gaan. Bekijk het verdere artikel om inzicht te krijgen in de genialiteit van deze fotograaf...
De foto's van Arno Rafael Minkkinen kunnen als surrealistisch worden gedefinieerd. Er staan lichamen op de foto's en de locaties zijn voor iedereen bereikbaar, maar de manier waarop hij mens en locatie combineert krijgt het geheel een sprookjesachtige dimensie.
Om die rust die uitgaat van de foto's op de gevoelige plaat te krijgen, heeft Arno ervoor gekozen om in zijn eentje te werken.
Al meer dan 50 jaar fotografeert hij op uitzonderlijke manier het menselijk lichaam.
Op een aantal van zijn foto's lijken mensen de draak te steken met de natuur, waarmee duidelijk wordt dat zij de natuur beheersen.
In andere foto's is de natuur duidelijk de baas: het stelt zich recht tegenover de arrogante mens op door barrières op te werpen die niet te overwinnen zijn.
Arno haalt ook een geintje uit met gedeeltelijke stadsfoto's. Er is altijd een overheersend gevoel van vervreemding tussen mens en de omgeving die hij geschapen heeft.
Op Arno's foto's lijkt alles zich te houden aan een hogere macht met wiskundige inslag die zich uit in de geometrische lijnen die zichtbaar zijn in de vergezichten en het lichaam.
Een ander belangrijk element van deze zwart-wit foto's is het mysterie. De achtergrond is nooit ruim opgezet en zijn er alleen delen van het lichaam zichtbaar.
De rest is aan de verbeeldingskracht van de toeschouwer, die meteen wordt aangewakkerd bij het zien van de foto.
Een terugkerend thema in zijn foto's is het water, dat de mens in een pijnloze toestand schijnt te brengen
De weerspiegelingen van het water zijn altijd glad maar noot bewegingsloos: Arno's doel is om de grens tussen lucht en land op te heffen.
Op veel foto's is de grens tussen hemel en aarde niet te zien. Alles weerspiegelt elkaar en ook de modellen ontkomen hier niet aan.
Dat er nooit gezichten worden getoond maakt zijn foto's universeel. Een vrouw kan zich makkelijk herkennen in het lichaam van een man en andersom.
