Duchenne en zijn interessante onderzoek uit 1862 naar menselijke gezichtsuitdrukkingen
Guillaume Benjamin-Amand Duchenne de Boulogne was een Frans neuroloog gespecialiseerd in fysiologie en dan met name in de elektrofysiologie. Dankzij zijn onderzoek kon de wetenschap voortschrijden vooral door zijn onderzoek naar het geleidende karakter van neurotransmitters.
Dit is het verhaal van zijn The Mechanism of Human Facial Expression (De werking van menselijke gezichtsuitdrukkingen), een onderzoek dat zowel wetenschappelijk als op esthetisch vlak van waarde is en waar er uiteen wordt gezet hoe het onze spieren in het gezicht zijn die de verschillende uitdrukkingen waartoe we in staat zijn, produceren. Volgens Duchenne was het de ontdekking van de taal die ons door God gegeven is.
Duchenne bschreef zijn belangrijkste voorbeeld als "een gewone oude man zonder tanden met een mager gezicht, zonder al te lelijk te zijn."
Toen Duchenne onderzoek wilde gaan doen heeft hij de fotograaf Adrien Tournachon om hulp gevraagd. De wetenschapper zag de potentie van de foto's in en wilde ze gebruiken in plaats van portretten.
De twee begonnen aan hun opgave in 1852 met vijf vrijwilligers.
Duchenne had uiteenlopende methoden ontwikkeld om de gezichtsspieren te stimuleren en een grote verscheidenheid aan gezichtsuitdrukkingen te produceren. Hij deed dit door middel van gerichte en pijnloze elektroschokken.
De fotograaf en neuroloog legden samen een heel scala vast waar iedere gezichtsuitdrukking voorbijkomt, van geslepen, onnatuurlijk, van woedend tot kalm, elke variatie kwam voorbij.
Buiten de wetenschappelijke waarde om hoopte Duchenne dat zijn inspanningen ook kunstenaars konden helpen bij het natuurlijker overbrengen van gezichtsuitdrukkingen.
Duchenne's onderzoek was van grote waarde voor de wetenschappelijke wereld, vandaag bestaat nog steeds het onderscheid tussen een nepglimlach en een Duchenneglimlach oftewel een echte glimlach.
