6 grafkisten uit de 19e eeuw die je hielpen bij het overleven in het geval van schijndood

door Skip

11 Maart 2017

6 grafkisten uit de 19e eeuw die je hielpen bij het overleven in het geval van schijndood

Met de moderne middelen van vandaag lijken deze problemen opgelost maar in de 19e eeuw liep je echt het risico om levend begraven te worden, mogelijk door een fout van doktoren. Wie wil er nou zo aan zijn einde komen? Gelukkig heeft men in de eeuw van de tweede industriële revolutie een manier bedacht om te voorkomen dat zoiets zou gebeuren door grafkisten te maken die het mensen zou laten weten als de dode... niet dood was!

Deze aandoening bestaat vandaag nog is steeds en binnen de psychologie staat dit bekend als tafofobie, doorgaans gelinkt aan een vorm van claustrofobie die niet veel klinische relevantie heeft.

Maar laten we eens kijken hoe ze dit probleem op hebben gelost in de 19e eeuw!

1868 Model nr. 1 - Klim eruit als je kan: In dit geval werd de doodskist in het graf gelegd maar werd dat pas na een week gedicht. Mocht de persoon plots wakker worden dan kon hij aan het koord trekken en via het trapje weer naar boven.

1868 Model nr. 1 - Klim eruit als je kan: In dit geval werd de doodskist in het graf gelegd maar werd dat pas na een week gedicht. Mocht de persoon plots wakker worden dan kon hij aan het koord trekken en via het trapje weer naar boven.

USPTO

1885 Model nummer 2 - Laat die bel rinkelen!

1885 Model nummer 2 - Laat die bel rinkelen!

USPTO

Bij deze uitvoering beschikte men over een zuurstofbron zodat de persoon kon ademen en de bel kon laten rinkelen om de levende mensen te waarschuwen dat hij nog leefde.

1894 Model nummer 3 - Blaas maar op het fluitje! Het werkt volgens hetzelfde idee als de vorige kist, maar in plaats van een bel werd er een fluitje geïnstalleerd.

1894 Model nummer 3 - Blaas maar op het fluitje! Het werkt volgens hetzelfde idee als de vorige kist, maar in plaats van een bel werd er een fluitje geïnstalleerd.

USPTO

1899 Model nr. 4 - "Breaking the glass!"

1899 Model nr. 4 - "Breaking the glass!"

USPTO

Hier in dit geval werd het hoofd van de overledene verbonden aan een ingewikkeld mechanisme waarmee hij het glas zou kunnen breken en weer kon ademen en wie weet zou iemand wel het geluid van het brekende glas hebben gehoord.

1899 Model nr. 5 - Meer frisse licht van buiten, minder stinken naar de dood!

1899 Model nr. 5 - Meer frisse licht van buiten, minder stinken naar de dood!

USPTO

Hier kreeg de kist vers lucht als er iemand in zat die nog leefde. Als dat niet zo was, dan werd er een lamp geactiveerd die deel de lucht zou zuiveren.

1904 Model nr. 6 - Morsecode!

1904 Model nr. 6 - Morsecode!

Met het intreden van de nieuwe eeuw dacht men dat de doden als ze niet dood waren wel konden communiceren middels Morsecode