De hel op Nauru: de eilandgevangenis in de stille oceaan waar vluchtelingen worden opgesloten
Nauru, een klein eiland, in de Stille Oceaan ligt deel uitmaakt van de eilandgroep Micronesië en heeft een oppervlakte van 21,4 vierkante kilometer en telt 10,000 inwoners. Het eiland is veranderd in de verschrikkelijke gevangenis waar vluchtelingen uit Syrië, Irak, Afghanistan en Birma terechtkomen als zij Australië proberen te bereiken. Dat zou de oplossing moeten zijn die de regering van dat land heeft uitgevoerd om de eigen landsgrenzen te verdedigen, maar het blijkt een martelgang te zijn voor honderden mensen. Ze waren de gruwelen van de oorlog ontvlucht in de hoop op een betere plek te vinden, maar vinden ze slechts een trage en eenzame dood.
De gevangenis op Nauru maakt onderdeel van een project, dat ironisch genoeg de "Pacific Solution" heet oftewel vrij vertaald de "Stille Oplossing." Het Australische beleid is om clandestiene boten te onderscheppen en de mensen naar het "opvangkamp" te sturen op Nauru, dat een inkomstenbron is voor de regering.
De situatie in het opvangkamp is schrijnend een aantal medewerkers van Amnesty International is het gelukt om op het eiland te komen en meer dan honderd mensen te interviewen die er opgesloten zitten. Zij omschreven de situatie als volkomen tragisch: ze wonen in tenten of in barakken gemaakt van golfplaat, op een van de warmste plekken ter wereld, de hygiëne is er slecht en moeten dagelijks leven met ratten en kakkerlakken.
Kinderen krijgen geen onderwijs en worden niet beschermd tegen mishandelingen, een aantal tieners raakten depressief en pleegden zelfmoord. Veiligheidsmaatregelen zijn bijna niet genomen. Er zijn ook zaken bekend van fysiek geweld jegens minderjarigen, waarbij niet alleen enkele vluchtelingen waren betrokken maar ook inwoners van het eiland zelf.
Volgens Amnesty International "staat de manier waarop Australië vluchtelingen heeft ondergebracht gelijk aan marteling volgens internationaal recht."
Een van de mensen die geïnterviewd waren komt met dit trieste ooggetuigenverslag: "Ik kan niet meer terug naar huis en ik sterf hier duizend doden. In Bagdad loop je de kans om ogenblikkelijk neergeschoten te worden of te worden opgeblazen door een bom en dan is het in een flits voorbij. Hier ga ik langzaam dood van de pijn."
Het is niet toevallig dat de Australische regering de toegang verboden heeft aan journalisten, alleen een beperkte groep mensen die speciaal zijn geselecteerd mogen het eiland op. Hoe is het mogelijk dat een beschaafd land als Australië barbaarse toestanden als deze toelaat?
