De rugzak die je inpakt is als metafoor voor het leven waar je je op voorbereidt: de twee situaties verschillen niet veel van elkaar
We moeten het idee loslaten dat er geen kuilen in de weg van het leven zitten, een leven zonder moeilijkheden en opstoppingen. Het leven is wat ons overkomt, de onvoorziene zaken, koerswijzigingen, vallen en weer opstaan. Je kan dit allemaal als vermoeiend ervaren, maar als het dat ook is dan wil dat zeggen dat we nog niet helemaal begrepen hebben hoe we het leven zelf moeten benaderen. Het is net als een overlevingsstrijd, heb je geen goede technieken dan is mislukken gegarandeerd. Het licht van de vuurtoren dat je moet volgen wanneer alles steeds de verkeerde kant op lijkt te gaan zou een simpele metafoor hiervoor kunnen zijn.
Je bent een rugzak aan het inpakken voor een reis, zie je het voor je? Nou, je voorbereiden op het leven lijkt daar veel op.
De rugzak moet in tegenstelling tot een koffer op de rug worden gedragen. Daarom moet je veel zorgvuldiger nadenken over hoe je die gaat inpakken.
Als je ooit een tochtke hebt gemaakt in de bergen of gewoon zelfs een wandelingetje in de natuur dan heb je vast wel eens voor de opgave gestaan de rugzak in te pakken. Wat neem je mee, wat stop je erin, wat laat je thuis, ook al heb je dat misschien nodig? Het is niet alleen maar spullen inpakken in de rugzak die voor je staat, je moet er rekening mee houden dat alles wat je erin stopt, je schouders ook moeten dragen zonder dat het je kracht kost en pijn doet. Alles moet worden aangepast aan wat we aankunnen en hoeveel we kunnen dragen.
Soortgelijke situaties heb je ook in het leven: "de gewichten" die je moet dragen moeten met zorg worden uitgekozen want anders zit je al gauw op het punt waar je geen enkele stap meer vooruit kan zetten. Je ploft neer op de grond, overweldigd door de last die je op de schouders hebt gedragen. Pas na lange tijd komen we erachter hoe zwaar onze rugzak is omdat we nooit goed hebben nagedacht over wat je moet meenemen en wat je moet achterlaten.
Maar dat kan toch niet de bedoeling zijn? We kunnen toch niet alles meenemen wat ons wordt gesuggereerd, gezegd of opgelegd? We moeten kiezen wat we thuislaten en wat we meenemen. Hoe dan? Simpel, een eerste selectie maak je door te bepalen wat waardevol is en wat niet. Lege of opportunistische mensen waaraan we op een of andere manier mee zijn verbonden laat je uit de rugzak. Gebeurtenissen die negatiever zijn en zwaarder wegen dan andere en zouden moeten worden vergeten hebben geen reden om op de rug meegedragen te moeten worden.
Voor een tocht in de bergen zijn een aantal dingen essentieel: de warmste kleren die je hebt trek je aan, een voorraadje voedsel en water, iets om mee te snijden en een zaklamp. Is het met 't leven niet net zo? Sommige dingen heb je echt dagelijks nodig, zoals de mensen die je een goed gevoel geven en onze gebreken compenseren, wat ons een "compleet" gevoel geeft zoals dromen en passies die zelfs de moeilijkste omstandigheden verdraagbaar maken om die ene reden dat deze nodig zijn om onze wensen in vervulling te laten gaan. Je moet ook niet vergeten om tijd in de rugzak te willen stoppen, tijd die je wil besteden aan dierbaren, geduld voor onszelf en anderen en vooral ook een plekje overhouden voor eventuele "souvenir" die je zal vinden tijdens je tocht: laat altijd ruimte vrij voor een onvoorziene ontmoeting.
Pak nu je rugzak in en bereid je op de juiste manier op het leven. Wat er niet ingaat is minder bruikbaar dan wat erin gaat.
Onthoud ook de zin die is toegeschreven aan Chris McCandless, de jonge avonturier die bekend is geworden door het boek en de film "Into the Wild":
"Een man zou alleen datgene moeten bezitten wat hij snel mee kan nemen in een rugzak."
Tekst overgenomen van: wanderingwil.com
