In 1974 liet deze kunstenares 6 uur lang haar lichaam als object gebruiken: een voorstelling die voor sensatie zorgde
Jonge lezers kennen misschien deze performance-kunstenaar Marina Abramović dankzij een bijzondere gebeurtenis gedurende haar exhibitie in het MoMA in New York (video onderaan), maar de originaliteit is een constante factor die vanaf het begin tot aan nu altijd aanwezig is geweest in haar werk. Vandaag willen we jullie iets vertellen over een performance die Abramović opvoerde in 1974 in Italië en, dat ook voor onthutsend moet zijn geweest op psychologisch vlak. Zes uur lang liet ze toe dat haar lichaam werd gebruikt alsof het een voorwerp was door wie die hier ook maar aan mee wilde doen aan dit kunstexperiment. Lees hieronder wat er gebeurde.
via wikipedia.org
In 1974 trad Abramović op in Napoli in de performance getiteld 'Rhythm 0' om de grens tussen kunstenaar en het publiek te testen.
In de ruimte waar Rhythm 0 werd gehouden werden 72 voorwerpen neergezet die fijn waren, maar ook pijn konden doen. De mensen die aanwezig waren konden die naar wens op haar gebruiken.
Onder de voorwerpen zaten onder andere een roos, een veer, honing, een zweep, olijfolie, enkele scharen, een pistool en een kogel.
In die 6 uur nam zij een compleet passieve houding aan en liet het publiek hun gang gaan.
Aanvankelijk was de interactie wat terughoudend, het merendeel van de mensen hield het bij onschuldige handelingen.
Maar naarmate de tijd verstreek leek de onvermurwbaarheid van de kunstenares de agressiviteit van het publiek te voeden.
De aanwezigen permitteerden steeds grotere vrijheden en gingen zelfs met het grootste gemak voorwerpen gebruiken die pijn konden doen.
Aan het eind van het optreden waren de sporen van de daden die de omstanders hadden verricht zichtbaar: naakt, ze zat onder de vloeistoffen en had schrammen en snijwonden.
Het commentaar van Abramović op de performance die tot op heden een van haar bekendste en indrukwekkendste is:"Ik heb geleerd dat als je je volledig overgeeft aan het publiek dat ze ook wel zover kunnen gaan en je vermoorden. Ik voelde me echt geschonden: ze scheurden mijn kleren af, staken doornen in mijn zij, iemand heeft een pistool op mijn keel gezet[red. geladen]. Er was een agressieve sfeer ontstaan. Na precies zes uur, zoals gepland, ben ik opgestaan en op het publiek toegelopen, maar ze gingen allemaal weg om een confrontatie te vermijden."
Hieronder kan je de performance uit 2010 zien waar we in het begin al even naar verwezen. Dit is het moment waarop Abramović tegenover de man zit met wie ze tien jaar van haar leven heeft doorgebracht en van is gescheiden in 1988 (de Duitse kunstenaar Ulay).
