Het fabeltje van de wolven, een verhaal dat is doorgegeven door de indianen
De oude Cherokeelegende begint bij een oude indiaan en zijn kleinzoon die samen op een helling zitten en kijken naar de zonsondergang. Ineens vraagt de jongen iets en doorbreekt de stilte. "Opa, waarom vechten mannen met elkaar?" zegt hij.
Opa, die het opperhoofd van de stam was, nam even de tijd voordat hij antwoord gaf, maar uiteindelijk zei hij "Mannen vechten met elkaar en zulen dat ook altijd blijven doen, maar de meest felle strijd zal toch plaatsvinden tussen twee wolven"
"Welke wolven opa?"
"Die wolven die iedereen in zich heeft."
De kleine indiaan snapte het niet en keek hem verward aan, en wachtte op uitleg.
Het oude opperhoofd sprak was weer toen het licht van de zonsondergang nog maar een kleine streep was die door de bergen scheen. Tenslotte zei hij:
"Er zijn twee wolven in ons. Een is verdorven en zelfingenomen, hij leeft in angst, met wrok en is verdrietig. Met trots en verlangen is hij gekweld."
Het jongetje bleef stil, en was geboeid door wat zijn opa zei.
"De andere wolf daarentegen is goed: hij leeft in blijdschap, hoop, vrede en liefde omdat hij in staat is tot nederigheid en compassie."
Het opperhoofd dat zich naar het jongetje toedraaide zag iemand die geconcentreerd keek in een poging het te willen begrijpen en toen nog een vraag stelde.
"En zeg eens opa, wie van de twee wint het?"
De oude indiaan haalde diep adem, sluitte zijn ogen en zei: "De wolf die je het meest te eten geeft."
Dit is een oude legende onder de Cherokee en helpt ons eraan te herinneren dat we voortdurend de keus hebben tussen goed en kwaad. We zijn het resultaat van onze keuzes, het hangt allemaal af van welke wolf wij in ons te eten geven.
