De verloren tuinen van heligan: het wonder dat na jaren van verwaarlozing weer zijn weelde terug heeft gekregen
Heligan is een van Engelands meest raadselachtige landgoederen en was meer dan 400 jaar lang de de thuisbasis van de familie Tremayne. Maar vlak na het hoogtepunt (aan het eind van de 19e eeuw) raakten de tuinen overwoekerd door onkruid en begon en raakte het langzaam in verval waardoor bijna zouden verdwijnen. Met de heftige orkaan die in 1990 Noord-Europa trof stond het landgoed Heligan op het punt om voorgoed vernield te worden, maar als geluk bij een ongeluk heeft het 't overleefd en bloeien de tuinen weer volop, misschien wel meer dan ooit, na jaren van verwaarlozing.
Toen Henry Hawkins Tremayne de eigenaar was werden er twee beheerplannen voorgesteld voor het enorme terrein en tenslotte werd het tweede plan aangenomen. Hierin was een muur van groenblijvende bomen voorzien die de tuinen beschermden en de grenzen ervan bepaalden en het landgoed verdeelde in een oostelijk en westelijk gedeelte. De vorm van de Noordelijke Tuin, van de Meloenentuin en van de Bloementuin werd bepaald. Henry's nazaten gaven ieder hun eigen touch eraan en voegden sierbomen toe langs de paden, kassen, de Italiaanse Tuin en de Jungle. Omdat het zo groot was waren er wel 22 hoveniers nodig om het park Heligan in leven te houden.
Het was meer dan 400 jaar lang de residentie van de familie Tremayne
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak in 1914 werden die 22 hoveniers opgeroepen om te vechten en zestien van hen keerden nooit meer terug. De familie Tremayne besloot te verhuizen naar Italië en na de Tweede Wereldoorlog verkochten ze het landgoed Heligan zonder de tuinen te verkopen; deze bleven in het bezit van de familie.
Toen de laatste van de Tremayne's kwam te overlijden en geen kinderen had om de tuinen van Heligan aan na te laten werden deze een bron van inkomsten om de resterende familieleden te helpen. Het park werd niet meer onderhouden en er begon wildgroei plaats te vinden tot aan het moment dat de orkaan van 1990 het bijna vernielde waardoor het een grote ruïne werd.
Ieder lid van de familie heeft zijn eigen draai gegeven aan de tuinen.
John Willis was een van de laatste van de Tremayne die nog woonde in die streken. Op een dag nodigde hij de platenproducer Tim Smit uit om hem te laten zien wat er was overgebleven van die prachtige tuinen. Smith was meteen helemaal weg van de Tuinen van Heligan en met de financiële hulp van enkele vrienden kocht hij het park en werd er meteen begonnen met de restauratie om alles weer terug te brengen naar de oude glorie. De tuinen zijn nog steeds eigendom van Smit en zijn kompanen en het is hen gelukt om hun doel te halen.
Er waren tweeëntwintig tuinmannen nodig om dit park te onderhouden.
In het huidige park staan veel serres en miniserres, fruitbomen, groentetuinen, wijngaarden en tuinen vol ananasplanten. Er zijn zwembaden, standbeelden, vijvers, en een klein woud van subtropische planten zoals palm en bamboe. De tuinen die zijn opgebloeid hadden dat nog nooit eerder zo gedaan; de huidige eigenaren hebben de oude groene weides nieuw leven ingeblazen door er nieuwe aan te leggen. De Tuinen van Heligan hebben vele prijzen ontvangen vanuit de toeristische sector en zijn elke dag van het jaar open voor bezoekers, behalve op 24 en 25 december. In het park worden rondleidingen en theatervoorstellingen gehouden en is er de mogelijkheid tot parkeren en kunnen er lessen gevolgd worden in het herkennen van eetbare planten. We kunnen met zekerheid zeggen dat wat ooit verloren was gegaan weer is hervonden en meer leeft dan ooit.
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak begonnen de tuinen in verval te raken.
Heinz-Dirk Luckhardt | Wikimedia
Toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak begonnen de tuinen in verval te raken.
De Tuinen van Heligan waren op hun hoogtepunt van verval geraakt toen de orkaan in de jaren 90 Noord-Europa aandeed.
Maar nu heeft het een tweede leven gekregen, groener en rijker dan ooit.
