Het egeldilemma beschrijft tot in de perfectie het probleem in alle relaties tussen mensen

Dit verhaal is een metafoor voor de problemen die er zijn met intimiteit tussen mensen. Als je ooit een relatie hebt gehad, 't maakt niet uit welke vorm, dan weet je dat het over jou zal gaan en begrijp je goed waar dit verhaal heengaat. Dit idee is voor het eerst uitgewerkt door Arthur Schopenhauer (Duits filosoof) en vervolgens opgepakt en overgenomen door Sigmund Freud (Oostenrijks neuroloog en psychoanalist) voor de takken massapsychologie en de analyse van het Ik.

Het egeldilemma

Flickr/andrew and hobbes (CC BY-ND 2.0)

Het verhaal gaat zo:

Op een winterdag kropen een aantal egels naar elkaar toe om zich te verwarmen en niet kapot te gaan van de kou. Al snel, toen ze de warmte begonnen te voelen, voelden ze ook elkaars stekels en hadden ze pijn, dus moesten ze gedwongen afstand nemen. Maar de winter was ijskoud en na een tijdje voelden ze opnieuw de behoefte om dichterbij elkaar te kruipen voor de warmte. De egels kwamen dichterbij elkaar en namen weer afstand: ze gingen heen en weer tussen het uiterste van twee kwaden totdat ze de juiste afstand van elkaar konden bepalen waarmee iedereen goed warm kon blijven.

In diezelfde trant is de behoefte van de mens om banden met elkaar aan te gaan in de mens zelf aanwezig, het brengt de een bij de ander. Maar de gebreken en het onbegrip die ervoor zorgen dat we opnieuw afstand nemen, waardoor ook wij heen en terug bewegen en we vastzitten in een soort hel.

De juiste afstand bewaren in intieme relaties in ons leven is heel moeilijk, maar net als dat het niet mogelijk is om in symbiose te leven met elkaar zonder te lijden is het evenmin mogelijk om volledig afgezonderd te leven. Daarom bestaan de 'beste' relaties ook het nemen van afstand, misschien klein, maar wel noodzakelijk. En jullie, voelen jullie de winterse kou of de stekels van degenen van wie jullie houden?