De takken van deze bomen kijken geheimzinnig genoeg wel uit om niet in elkaar verstrengeld te raken
Als je omhoog kijkt in sommige bossen waar hele hoge bomen staan (de eucalyptus, de spar en Japanse lariksbomen zijn drie voorbeelden) kan jou misschien een fenomeen opvallen dat uniek is in zijn soort. Namelijk dat de hoogste takken elkaar niet raken. Dit 'gedrag' van bomen wordt kroonschuwheid genoemd en daarbij ontstaan volmaakt regelmatige open ruimtes tussen bomen die compleet unieke openingen maakt in het bladerdek dat de boomtoppen het bos geven.
Kroonschuwheid is een zeer boeiend verschijnsel en dat goed op de foto staat.
Sinds 1920, het moment dat onderzoekers aangetrokken werden door het fenomeen, zijn zij begonnen met het bestuderen van dit unieke dat zich tussen de bomen van hetzelfde en andere soorten bevindt die over heel de wereld in alle streken staan. Onafhankelijk van het type boom en omgeving lijkt de kroon altijd hetzelfde eruit te zien: lineaire kronkels die wel op paden tussen de bomen lijken. Hoezeer er ook onderzoek naar gedaan is en het is geïdentificeerd, is er hoe dan ook nog geen begrip over hoe dit ooit kan gebeuren.
Volgens een van de meest geloofwaardige hypothesen zouden de boomtoppen zich zo gedragen om gegarandeerd licht te krijgen. Een tweede hypothese volgens welke de bomen deze vorm zouden hebben om de verspreiding van indringende insecten tegen te gaan.
In ieder geval los van de oorzaak van het gedrag van de kronen, blijft het feit dat kroonschuwheid een zeer boeiend fenomeen blijft dat mooi is om te fotograferen
Kroonschuwheid is een natuurverschijnsel
Wetenschappers weten nog niet zeker waarom dit gebeurt.
De volgende keer dat je in het bos bent, kijk dan eens omhoog!
