Ouders van twee leerlingen die gehandicapte klasgenoot pesten nemen leraar op de korrel nadat deze in actie komt

Dit verhaal komt van een middelbare school in Turijn, Italië en gaat over een lerares die een absurde, maar toch niet geheel nieuwe situatie heeft mee moeten maken.
Na getuige te zijn geweest van een pesterij, waarbij twee studenten een gehandicapte jongen in hun klas hadden belaagd, vond de leraar het billijk om de ouders hiervan op de hoogte te stellen. Nooit had zij gedacht welke kant dat verhaal op zou gaan.

via lastampa.it

Storyblocks

Tijdens het voorval waar de lerares bij was (ze ontdekte dat dit al twee dagen zo ging) werd een gehandicapte klasgenoot aan zijn shirt getrokken en probeerden ze hem z'n broek naar beneden te trekken. Na een gesprek met de conrector werd er besloten een opmerking te maken in het communicatieschriftje voor de ouders van de 11-jarige jongens. Maar de volgende dag krijgt de lerares antwoord van de ouders van een van de twee jongens waarin ze van haar eisen om de opmerking niet in het klassenboek over te schrijven "anders zien wij ons genoodzaakt om naar de rector toe te gaan".

Er gaan een paar dagen voorbij en dan vindt de onderwijzeres een bericht van de ouders van de andere jongen waarin haar werd gevraagd om het met de "jongens op te helderen" dat het voorval  veel te streng was beoordeeld en dat daarnaast ook de reputatie van de jongen niet geschaadt mocht worden door zijn naam aan pesten te verbinden. De moeder van de jongen over wie het gaat is een collega van de docente en op die school verantwoordelijk voor de integratie van gehandicapten.

In de overtuiging te doen wat juist was, ging de docente zelf naar de rector toe, en schreef in een verslag op wat er was gebeurd. Het gevolg? Iedereen werd verzameld in de gymzaal en daar kondigde de rector aan dat het jaarlijkse schoolreisje niet door zou gaan, "zo leren jullie je goed te gedragen". Er werd niet eens in het algemeen verwezen naar het voorval.

In de brief die de docente heeft gestuurd aan de krant waarin ze haar verhaal kwijt wilde, zegt ze: "Het wordt onmogelijk om in deze situatie de rol en beroepsmatige normen en plichten van de leraar te waarborgen. [...] Het doet pijn om te zien hoe ouders het koste wat kost op te nemen voor hun kinderen in plaats van verantwoordelijkheid te nemen."