Lig jij 's nachts te piekeren en te vergaan omdat je nog geen bericht terug hebt? Lees dan hier
Wanneer je verliefd bent dan verlies je al je verstand, tenminste in het begin. De tijd gaat bijvoorbeeld in een ander tempo voorbij, je eetlust verandert, de kwaliteit van je slaap en je humeur. Het is echter wel belangrijk om weer uit die zee van liefde te komen die maakt dat je alles niet helder ziet, en dat je weer de touwtjes in handen neemt van je leven. Dat je begint na te denken over de relatie waar je in zit en of deze echt past in het leven dat je altijd geleid hebt en dat je onvermijdelijk ook weer zult gaan leiden vroeg of laat. Voor sommigen is liefde pas het begin van een hele lange fase van verwarring waardoor je liefde helemaal niet als liefde gaat beschouwen.
Het is geen liefde om de hele nacht te liggen bedenken hoe het komt dat je nog geen bericht terug hebt gehad
N.B. Waar hij staat kan je ook zij lezen.
Liefde is niet steeds in twijfel verkeren, de schuld op je nemen van alles, niet steeds theorieën bedenken van waar hij is, of bij wie en wat hij denkt wanneer hij je zal schrijven. Door zo te doen raak je volledig de verbinding met het heden kwijt en leef je altijd in een toekomst die nooit zal plaatsvinden.
De realiteit gaat via een andere weg, liefde is iets anders, namelijk niet zwaar, dat je je geliefde vergeet en weer verrast bent als je hem ziet. Liefde is niet dat je je hele lijf op de relatie richt of dat je al zijn dromen kent, of dat je hem die van jou laat weten, niet dat je zijn hele verleden hoeft te kennen en ook niet dat je je eigen verleden hoeft door te nemen. Liefde is niet proberen om alle radertjes van je eigen bestaan aan te laten sluiten. Een relatie die is ontstaan in een bepaalde periode, die heb je namelijk in die periode, en niet in het verleden.
Liefde betekent dat je elkaar niet elke dag hoeft te zien, niet zoveel mogelijk tijd bij elkaar hoeft te zijn. Anders zou dit namelijk betekenen dat je jouw eigen persoonlijkheid uitvlakt, alsof deze uitgetekent was met potlood en dat je ervoor kiest om er eentje te ontwerpen die helemaal past bij de ander. Jezelf uitvlakken is onmogelijk, het alleen al proberen is gedoemd te mislukken. Van elkaar houden is op afstand kunnen zijn van elkaar, en beseffen hoe mooi het is om je leven te leven zoals je dat altijd leefde, maar dan met een extra, magisch tintje.
Liefde is dat je niet elke dag ervan verzekerd moet worden dat er van je gehouden wordt. Moet dat wel, dan leef je altijd met een hele lichte twijfel en dat het antwoord op de dingen die je jezelf afvraagt positief is.
Liefde is niet jezelf afsluiten, maar openstellen: naar de wereld, de mensen die er altijd zijn, naar nieuwe mensen. Liefde is nooit iets wat je kwijtraakt, maar een extra. Als je vrienden, vrijheid, veiligheid, geluk, rust kwijtraakt... dan is het geen liefde, het is opoffering. Je hebt niet lief maar je offert jezelf op. In liefde kan je niets verbieden, alleen accepteren.
Liefde is niet achter elkaar aanlopen of afstand houden: het is wachten op elkaar, altijd. De eerste over de finish is niet de winnaar, de een wacht op de ander en dan win je samen.
Liefde is niet in de ander zitten, maar dat je tegenover elkaar staat: het is geen poging om hetzelfde te worden maar om te kijken of het past.
Liefde staat nooit voor verwarring, je vindt jezelf altijd in de ander.
