3 manieren waarop ouders enorm het zelfvertrouwen van kinderen ondermijnen
Een van de manieren die het meest voorkomen waarop het zelfvertrouwen van kinderen kan aantasten is als ouders zich niet voldoende bewust zijn van zichzelf en dat niet in de gaten hebben.
Het is natuurlijk waar dat het handboek "de perfecte ouder" niet bestaat, maar vaak onderschatten ze de impact van de dingen die ze doen en zeggen en wat dat voor een impact op kinderen kan hebben, zeker als ouders hen geen handvaten geven waarmee ze het leven aankunnen, maar eigenlijk alleen maar zorgen voor angsten en onzekerheden. Hier volgen een aantal van de manieren waarop ouders zich kunnen gedragen en daarmee het zelfvertrouwen van kinderen ondermijnen.
1. Hen geen ruimte geven om fouten te maken
Dat het instinct er is om kinderen ervoor te behoeden de fouten te maken die wij volwassenen hebben gemaakt in onze tijd, dat valt te begrijpen, maar we weten dat je alleen echt iets kunt leren als je zelf iets doormaakt en leeft met de gevolgen van een daad.
Het is de taak van ouders om tips te geven, uit te leggen welke risico's je tegemoet gaat als je nou het ene besluit neemt boven het andere. Te beschermend en te voorzichting zijn zou er juist voor kunnen zorgen dat je kinderen zich onzeker voelen en altijd moeten bouwen op andermans overtuiging om verder te komen in het leven.
2. Van hen eisen (of ervan overtuigd zijn) dat zij denken als volwassenen
Een van de lastigste dingen die een volwassen geest kan onthouden is dat een kind niet de realiteit ziet op basis van zijn eigen kaders, simpelweg omdat dit kader nog in de steigers staat. Hoe vaak worden we wel niet boos, misschien uit vermoeidheid, omdat we van hen willen dat ze het uit zichzelf moeten begrijpen dat iets niet goed is? Dat we niet kunnen snappen waarom zij daar niet in slagen? Die manier van wegzetten van iets dat hen niet lukt als iets makkelijks en logisch, dat zou op de lange duur hen het idee kunnen geven dat er iets in henzelf zit dat niet in orde is...
3. Hen bekritiseren
Veel ouders zijn zich niet bewust van hoe vaak en in welke mate zij hun kinderen bekritiseren in hun aanpak, het is niet makkelijk om je eigen ervaring aan hen door te geven zonder dat zij zich veroordeeld voelen, maar zoals psycholoog Kenneth Barish ook van mening is: "Een voortdurend kritische houding is vaak ernstig destructief, en de pogingen om de doses kritiek uit te balanceren met loftuitingen blijkt al een mislukte strategie te zijn, zowel in relaties tussen man en vrouw en ook in ouder-kindrelaties. Wanneer de kritiek blijft komen zullen alle pogingen om de gezinsbanden te verbeteren zeer waarschijnlijk mislukken".
