De tijdtechniek om een ongedisciplineerd kind te handhaven
Het leven is niets anders dan een opeenvolging van veranderingen die invloed hebben op elk gebied: in de loop van een bestaan moeten we vrede sluiten met het feit dat technologieën, gewoonten, modes en zelfs de onderwijsmethoden veranderen: als iemand van ons is opgegroeid met een aantal 'gezonde' (zoals sommigen het noemen) klappen, is het niet gezegd dat dit nog steeds een goede manier is om kinderen een lesje te leren. Maar hoe handhaaf je dan een kind wat rusteloos en ruziemakend is? Psychologen gebruiken een methode die even simpel is als effectief, hier leggen we het je uit.
De techniek van isolatie maakt het mogelijk om het kind het verkeerde gedrag te laten begrijpen, op een volledig autonome manier.
Middenin een ruzie wordt de geest vaak volledig verduisterd en reageren de acties uitsluitend op een emotionele component: dat gebeurt net zo vaak bij volwassenen als bij kinderen. De eersten weten hoe de situatie een meer vreedzame oplossing kan bereiken na een moment van nadenken, die nodig is om 'de geest te kalmeren'.
De methode die we nu laten zien, is precies gericht op dit moment van nadenken dat, in het geval van het kind, door de ouder wordt opgelegd.
In het bijzonder, als een kind met zijn broer ruzie maakt, met een vriend of boos wordt om wat voor reden dan ook, en om hem te kalmeren en hem de les te leren, is het noodzakelijk om hem naar een kamer te brengen ver weg van de plaats waar hij ruzie heeft gemaakt.
We hoeven niet te gaan slaan, ook niet schreeuwen en beledigen: het eerste wat je moet doen is hem weg te halen van de bron van zijn woede. In de kamer, waar zo weinig mogelijk voorwerpen zijn om afgeleid te worden, zal het kind alle stappen doorlopen om de gemaakte fout te begrijpen: in het begin zal hij boos blijven, dan zal hij de redenen voor het één en het ander onderzoeken en uiteindelijk zal hij de overdrijving van de reactie die hij had begrijpen.
De voordelen van de tijdtechniek worden gedeeld door zowel de ouder als het kind.
Na een moment van bezinning kan de ouder een gesprek met het kind aangaan om te begrijpen of het nadenken heeft plaatsgevonden of niet, het is belangrijk om kalm met het kind te praten, om hem te laten begrijpen dat het afsluiten van een kamer niet echt een straf is, maar een manier om de ruzie te beëindigen, te denken en een toestand van rust te herstellen.
De methode maakt het ook mogelijk om de herhaling van dit gedrag te voorkomen: het kind zal op de één of andere manier de ruzie associëren met het feit dat hij wordt afgewezen en niet meer mag spelen. Als hij hierover nadenkt zou hij ervoor kunnen kiezen om de volgende keer kalmer te reageren.
De voordelen van deze methode zijn duidelijk en worden gedeeld door zowel het kind als de ouder: de eerste zal leren over zijn karakter, zijn woede matigen en het vermogen tot nadenken ontwikkelen. Tegelijkertijd wordt de ouder de plicht onthouden om de leiding te hebben over een situatie op een moment dat het kind wordt doordrongen van een emotionele component. Door de dialoogfase na reflectie, zal een samenwerkingsrelatie tot stand worden gebracht tussen de ouder en het kind om ervoor te zorgen dat het nooit meer gebeurt.
