In deze ondergrondse stad konden twintigduizend mensen wonen en had het een buitengewoon ventilatiesysteem
Het gebeurt ook niet elke dag dat je je huis gaat verbouwen, dat je een muur sloopt en dat je dan een geheime ruimte ontdekt die eigenlijk deel uitmaakt van een zeer grote ondergrondse stad. Zo gebeurde dat ook met de eeuwenoude Turkse stad Derinkuyu in de boeiende regio Capadocië. In dit gebied, dat rijk is aan nederzettingen die er in de loop der eeuwen zijn ontstaan, zijn er veel ondergrondse steden, maar Derinkuyu is echt het diepstgelegen van allemaal.
De stad bood plek aan twintigduizend mensen. Er was alles wat de mensen nodig hadden om gedurende een lange periode te kunnen overleven.
Het is nog niet duidelijk hoeveel verdiepingen de oude stad telde. Archeologen veronderstellen het maximum van 18 niveaus, maar tegenwoordig zijn er maar vijf toegankelijk. De ontdekking van de stad vond in 1963 plaats, op de bijzondere manier zonet beschreven. Derinkuyu is niet Turkije's grootste ondergrondse stad, maar het is zeker wel de diepste. Er wordt geschat dat het ooit dieper dan 100 meter in de aarde ging.
De manier waarop de stad gebouwd is is ongelofelijk: door een ventilatiesysteem was het ook leefbaar op de laagste verdiepingen en was er een watersysteem dat in drinkbaar water voorzag
De aanvoer van verse lucht vond plaats door diepe ventilatieputten, op heden zijn er 52 van ontdekt. Door een ondergrondse rivier konden inwoners gebruik maken van drinkwater voor de meest uiteenlopende doelen. Elke verdieping beschikte over ruimtes die werden gebruikt als keuken, slaapkamer, toiletruimtes, opslagruimtes, stallen en een ruimte voor religieuze rituelen. Er was ook een kleine begraafplaats aanwezig in Derinkuyu.
Maar waarom bestonden er ondergrondse steden? Volgens deskundigen ontstond de noodzaak om veilige steden te bouwen naar aanleiding van invallen en geweld dat zeer vaak voorkwam in dit gebied tussen de verschillende nederzettingen onderling. Daarnaast mogen natuurlijk niet de klimaatomstandigheden in Capadocië worden vergeten. Er kon onder de grond perfect voedsel worden bewaard, iets dat moeilijk ging door het bovengrondse klimaat.
Historici weten niet zeker wanneer de eerste ondergrondse steden in Cappadocië zijn uitgegraven.
De oudste bron die melding maakt van deze nederzettingen, komt van de hand van geschiedsschrijver Xenophon in zijn Anabasis uit de vierde eeuw voor Christus. In deze tekst verwondert de schrijver zich hoe enorm veel mensen kunnen wonen in ondergrondse steden en van alle behoeften zijn voorzien.
Volgens het Cultureel Ministerie in Turkije waren het de Frygiërs, een volk oorspronkelijk uit Anatolië, die als eerste Derinkuyu begonnen uit te graven omstreeks de 8e/7e eeuw v. Chr. en werden op dezelfde manier ook andere oude steden daarna uitgebreid door Christenen, die de grotten gebruikten om te kunnen vluchten voor vervolging door Arabieren. Volgens historici zijn de gangen tot aan 1923 in gebruik geweest; het moment dat er een einde kwam aan het doden van Christenen.
Elke verdieping is gescheiden door een doorgang die kon worden gesloten met een enorm rotsblok. Er wordt gedacht dat mensen zo de gelegenheid kregen om naar de lager gelegen verdiepingen te vluchten en de toegang voor vijanden te belemmeren.
Wat archeologen heeft verbaasd is dat er een grote ondergrondse gang is, die kilometers lang is en bij de ondergrondse stad Kaymakli in de buurt uitkomt.
De steden waren dus verbonden met elkaar, en dat geeft te denken dat de verschillende nederzettingen samenwerkten en dat ze handel dreven.
Wat zich in Capadocië, deze schitterende regio van Turkije bevindt is verrassend en is om meerdere redenen een bezoekje waard. Het is een uitstekend voorbeeld van technologische efficiëntie in een tijdperk waar er maar weinig technologie was!
