In de Middeleeuwen droegen ze verlovingsringen met geheime boodschappen erin
Ben je op zoek naar een echt bijzondere verlovingsring, dan raden wij je aan om niet te gaan zoeken in de moderne sieradenkunst. Beter kijk je naar het verleden, met name dan naar de vroege Middeleeuwen. In die tijd waar het huwelijk vooraf werd gegaan, tenminste in de rijkere kringen dan, aan strenge omgangsregels, werden er 'tweelingringen' ontworpen, bestaande uit twee cirkeltjes waar, als ze eenmaal werden geopend, een geheime boodschap in gegraveerd stond.
De tweelingsringen vormden alleen een boodschap of ontwerp als zij boven op elkaar werden gelegd.
Wikipedia/geni (GFDL CC-BY-SA)
Hoewel ze al een paar eeuwen bestonden werden tweelingringen in de 17e eeuw populair in Engeland en Duitsland. Ieder paar dat hun verloving aankondigde kreeg er twee en werden deze pas op het moment van trouwen met elkaar samengevoegd.
Zodoende gaven de gegraveerde woorden of getekende figuren een betekenis van vereniging die tegelijkertijd fysiek en metaforisch was.
University of California/hathitrust.org
Een zeer populair motief waren de twee handen waarvan de vingers in elkaar sloten als de twee ringen met elkaar werden verenigd. Doorgaans was het de vrouw die de ring droeg na de trouwceremonie.
De ring die je op deze foto ziet bijvoorbeeld, is van 1631.
Op de twee delen staat samen een bekende vers uit het evangelie van Mattheus (16:9): "Quod Deus coniunxit, homo non separet" ("Wat God heeft samengevoegd scheide de mens niet").
Een tweelingring kon een belangrijke rol vervullen wat betreft identiteit, want gezien het feit dat het er tot 1753 geen officiële ceremonie nodig was om getrouwd te mogen zijn, was het hebben van een ring als deze een manier om aan anderen te laten zien dat je met iemand anders je leven wilde delen.
