5 dingen die Japanse ouders doen die we gelijk zouden moeten overnemen
Het is niet alleen het eten wat per land verschilt: er zijn grote verschillen tussen de ene plaats en de andere plaats op de wereld, bijvoorbeeld een andere taal en een andere manier waarop er tegen diepzinnige ideeën als liefde en dood wordt aangekeken. Wat ook verschilt is de manier waarop ouders hun kinderen opvoeden.
Een vrouw die met haar hele gezin is verhuisd naar Japan, vertelt over die keer toen ze haar zoontje kwijtraakte. Gelukkig was hij al snel weer terecht, maar zette dit haar wel aan het denken. Haar kind huilde wanhopig omdat hij niet meer in de buurt was van zijn moeder, terwijl kinderen van zijn leeftijd het gewend zijn om zich alleen door de stad te bewegen.
Gaandeweg heeft deze moeder begrepen welke kloof er zit tussen de westerse en oosterse manier van opvoeden. Uiteindelijk trok ze de conclusie dat er wel dingen zijn we kunnen leren van Japanse ouders die vaders en moeders in het Westen zouden kunnen helpen om hun kinderen op een betere manier groot te brengen.
via Time.com
U.S. Air Force photo by Staff. Sgt. Cody H. Ramirez/Released
1. Ze praten niet over de kinderen: westerse moeders vertellen graag aan wie het maar horen wil over wat ze allemaal moeten doen elke dag met hun kinderen en praten ze over hen in het openbaar. Japanse ouders praten heel weinig over wat er zich binnen de muren thuis in het gezin afspeelt. Voor hen is vertellen dat hun kind naar een muziekschool gaat of op voetbal zit, opscheppen en als mensen dat doen dan wordt dat niet gewaardeerd. Laat het duidelijk zijn dat het niet zo is dat Japanse gezinnnen niet competitief zijn, integendeel zelfs, maar laten ze het gebeuren dat zeg maar het kaf van het koren zich zal scheiden.
2. Ze geven hun kinderen geen kus en omhelzen hen niet: je zal niet gauw zien in Japan dat een Japanse moeder in het openbaar haar kind omhelst of het een kus geeft. Niet omdat ze geen genegenheid tonen, integendeel, maar omdat zij dit op een andere manier uiten. Hoe? Door bij hen te zijn. Ondanks dat kinderen al op zeer jonge leeftijd onafhankelijk worden blijft voor hen het ouderfiguur een centrale rol spelen. Op straat zie je ouders met kinderen in hun kielzog bij de meest uiteenlopende gelegenheden. De moeder die haar jongetje kwijtraakte vertelt bijvoorbeeld hoe ze een vader zag skiën met een rugzak om met zijn dochtertje erin. Fysieke nabijheid en samen tijd doorbrengen is hun manier van omhelzen of kusjes geven. Het lijkt wel alsof bij de Japanse manier van opvoeden er een perfect evenwicht is bereikt tussen afhankelijkheid en onafhankelijkheid.
Staff Sgt. Cody Ramirez/Wikimedia
3. Ze leren kinderen zichzelf te beheersen: dit is een centraal punt in de Japanse opvoeding dat kinderen wordt aangeleerd van jongs af aan. Er moet altijd rekening worden gehouden met andere mensen en moet je dus gepast reageren. Of je nou in een restaurant bent, in de rij staat in de supermarkt of bij het postkantoor, altijd zie je Japanse kinderen kalm en beheerst. Haar eigen kinderen, zo vertelt ze, zijn lastig te sturen in deze situaties. Zelfbeheersing is er vooral op gericht een staat van rust te bewaren die zich niet beperkt tot de band tussen ouder en kind, maar dat zich ook breder, naar de gemeenschap in zijn geheel uitbreidt.
4. Ze maken geen onderscheid tussen datgene wat voor volwassenen en kinderen bedoeld is: in het Westen is de grens tussen de kinder- en volwassen leeftijd te strak afgetekend, alsof kinderen van de ene op andere dag volwassen zouden worden. Velen zullen er wel wat op aan te merken hebben dat er in Japan gemakkelijk tekeningen met een seksuele ondertoon zijn te vinden in een manga (stripboek) voor kinderen of dat er vooraf aan de vertoning van een tekenfilm eerst een trailer van een film voor volwassenen wordt getoond. Volgens hen is dit allemaal nodig voor het bewaren van een evenwicht, om kinderen niet te verwarren en hen zo een verdraaide kijk te laten krijgen op de wereld van volwassenen.
5. Ze nemen de natuur erg serieus: een van de belangrijkste momenten in het leven van een kind is zijn eerste picnic onder de kersenbomen. Samen in de buitenlucht tijd doorbrengen met het gezin versterkt de band. In Japan zijn er veel parken en staan speeltuinen voor kinderen onder streng toezicht.
Ieder heeft zijn eigen ideeën over hoe kinderen moeten worden grootgebracht, maar het is altijd goed een kritische houding aan te nemen ten opzichte van je eigen methoden, deze vergelijken met andere en er altijd de correctheid en doeltreffendheid van te toetsen. Deze kijk op opvoeding in Japan kan ons een aantal belangrijke punten bieden waar we naar kunnen kijken en over na kunnen denken!
