Op haar 93ste gaat deze dame naar Kenia en leert zij ons dat als je wilt leven, dat je 'Een tikkeltje onverantwoord moet zijn'

We zijn allemaal gek op onze grootouders omdat ze iets speciaals deden of hebben gedaan voor ons. Ze zijn allemaal bijzonder, maar er zijn er zijn er een paar die niet alleen bijzonder worden gevonden door hun kleinkinderen.

Vandaag willen we het hebben over oma Irma, een vrouw met de respectabele leeftijd van 93 jaar die nooit ergens voor is teruggedeinsd in het leven, en die al helemaal niet terugschrikt voor de leeftijd die in haar paspoort staat. Irma is vertrokken naar Kenia, maar haar kleindochter, die vol trots in een bericht vertelt over oma Irma, laat wel de mogelijkheid open dat zij daar blijft.

Hier gaat oma Irma met haar koffer die veel te klein is voor zo'n grote reis.

Maar misschien moeten we juist beginnen bij de grootte van haar koffer waar we een voorbeeld aan haar kunnen nemen: een groot deel van de dingen die haar van pas zullen komen in Kenia, die heeft ze al achter zich, in haar hart, vol van de wens om te helpen.

Haar kleinkind Elisa die over haar schreef in een bericht dat haar oma 'beroemd maakte voor een dag', praat over oma Irma als de vrouw van wie we allemaal iets zouden moeten leren: zij werd weduwe op haar 26ste, heeft al haar tijd gestoken in het zorgen voor familie vrienden en onbekenden. En het waren twee onbekenden, later haar vrienden (ook twee Kenianen) die haar kennis hebben laten maken met dat land in Afrika. De twee werken zo hard ze kunnen en heeft Irma hen altijd ene handje geholpen. Ze besefte echter al snel dat dat ene handje niet voldoende was, en voelde dat ze nog de kracht had nog meer te kunnen geven.

Door haar levenslust, haar (innerlijke) jeugdigheid kon ze die twee, en vele andere mensen, nog meer helpen. Zo werd het haar ineens helder dat ze op haar 93ste een nieuwe continent moest ontdekken, een nieuwe manier van helpen.

Zien hoe haar eigen oma zich redt in d'r eentje op het vliegveld, klaar om een avontuur aan te gaan dat Irma te wachten staat, vult haar hart met trots: "Kijk haar eens... maar wie kan haar tegenhouden? Ik houd van haar", zegt Elisa, haar kleinkind. En iedereen die haar op die dag zou zien op het vliegveld zou weg van haar zijn geweest.

Irma is samen vertrokken met haar dochter, Elisa's moeder, maar het feit dat zij erbij is, zou op geen enkele manier de reis hebben beïnvloed: "We gaan naar Kenia, nee ik ga naar Kenia. Als je meegaat dan ben ik blij" had oma Irma gezegd.

Nu zal je vast wel hebben begrepen waarom Elisa er niet helemaal zeker van is dat oma Irma weer terug zal komen in Italië over drie weken.

Ons rest alleen maar haar alle geluk toe te wensen!