Eilanden in de wolken boven Venezuela: verloren werelden waar de evolutie een andere weg is gegaan
Er zijn plaatsen in de wereld die ondanks dat ze zijn verkend, toch niet zo bekend zijn en nog moeten worden onderzocht. De hoogvlaktes in Venezuela (tepui) zijn een van die plaatsen; tafelbergen met honderden meters hoge rotswanden op vlaktes die die reiken tot zover het oog strekt. Als je ze van boven bekijkt lijken het net eilanden die drijven op de wolken, van beneden gezien lijken ze een beetje op de epische zuilen van Hercules. Grenzen waarvan de mens nooit van had gedacht die te kunnen overgaan. De Venezolaanse hoogvlakten waren in wezen echt een obstakel voor de mens, tenminste zolang je met verkenningsvoertuigen nog niet bij de toppen van de zogenaamde 'tepui' kon komen, 'de plekken waar goden wonen', zo luidt de definitie van de inheemse bewoners van de regio Gran Sabana. Eeuwenlang waren het ontoegankelijke plaatsen, en ontbraken er, in recentere tijden, zelfs de veronderstellingen niet dat er misschien dinosauriërs nog zouden leven.
Dit zijn tepui, hoogvlaktes in Venezuela, geïsoleerde bergen die honderden meters uitstijgen boven de omliggende hoogvlaktes, vaak boven de wolken.
Er bevinden zich veel tepuis in Venezuela, maar ze liggen zo ver uit elkaar dat elke een eigen bijzondere flora en fauna heeft ontwikkeld.
De tepuis zijn al heel lang geleden ontstaan, tussen de 450 en 250 miljoen jaar geleden. Experts denken dat de hoogvlaktes er heel erg uitzien zoals ze er 20 miljoen jaar geleden uitzagen. Daardoor bieden deze vlaktes een 'kijkje in het verleden.'
De beroemdste tepui is de langste, 'de duivelsberg' die ook de hoogste waterval heeft ter wereld, de Ángelwaterval die 979 meter hoog is.
De top bereiken van tepuis is nu nog een heel lastige onderneming want door de vele regen zijn de wanden glad en niet te beklimmen.
De eerste ontdekkingsreiziger die een tepui beschreef was Sir Walter Raleigh, ten tijde van de El Dorado-expeditie. Hij schreef over fonkelende en kleurrijke bergen waarschijnlijk vanwege de bergkwarts. In moderner tijden zijn de tepui in de collectieve verbeelding terechtgekomen door het boek "De verloren wereld" door Arthur Conan Doyle. Dit verhaal gaat juist over een expeditie op een tepui waar nog dinosauriërs en prehistorische dieren leven.
Voor de beschrijving van tepui liet Doyle zich inspireren door de spannende beklimming van de Roraima een van de hoogste hoogvlakten in Venezuela. Hier ontdekte men dat er zich een evolutieproces afspeelde, volledig onafhankelijk van het proces in het omliggende gebied, juist door de ontoegankelijkheid ervan.
Het is gewoon fascinerend om te beseffen hoe er op de wereld nog mysterieuze plekken zijn, ontoegankelijk en vijandig voor mensen, alsof de Natuur haar dominantie wil tonen en benadrukken dat de rol van de mens niets meer is dan een 'medebewoner' is op deze schitterende planeet.
