Dit beestje is medeverantwoordelijk voor de plasticvervuiling in zee, maar hij is pas nu ontdekt
De vervuilende manier waarop de mens te werk gaat lijkt een onverwachte bondgenoot te hebben gevonden, ten eerste omdat het een dier is en ten tweede dat je er niet van zou denken dat ze zo'n bepalende invloed zouden hebben. Het beestje in kwestie is de Antarctische krill die deel uitmaakt van de categorie zoöplankton, en is een dier dat zich laat meevoeren door de waterstromen. De schadelijke activiteit van de krill kwam aan het licht dankzij een onderzoek dat werd gepubliceerd in niets minder dan Nature, door een groep onderzoekers uit Australië. Het spijsverteringssysteem van het dier kan de microplastics in kleinere stukjes opbreken die in zeewater zitten, tot wel nanometers klein.
Wat eerst klinkt als goed nieuws, daar zit eigenlijk een zorgwekkend verhaal achter, zo erg zelfs dat velen al spreken van een wereldcrisis.
via Science Mag
Sinds enkele jaren hebben bedrijven in veel sectoren microplastics geïntroduceerd. Deze zijn te vinden in cosmetica, persoonlijke verzorgingsproducten en in kleding.
Milieuverenigingen hebben van meet af aan alarm geslagen over het gebruik van zulke plasticdeeltjes die in zee terechtkomen en een plaats krijgen in de voedselketen, want dieren slikken ze in of krijgen ze binnen via andere dieren die het binnen hebben gekregen.
Toen werd nagegaan welk groot vervuilend potentieel ze hebben, is het gebruik van microplasticdeeltjes verboden in Groot-Brittanië en Canada. Andere landen zijn bezig om in zeer korte tijd met een verbod te komen.
Wat is de rol van de krill in dit alles?
De krill kan deze microplastic die drijft in de zee verteren en dit nog kleiner maken dan het al is. Het eindproduct van de vertering wordt deels uitgestoten via de ontlasting (en komt dit dus weer in de kringloop terecht) en deels blijft dit in het lijf van de krill. Een dubbele bedreiging dus, zowel voor de dieren die nog makkelijker nanoplastics binnen kunnen krijgen dan microplastics (omdat ze zo klein zijn) en voor de dieren die direct de krill opeten. In beide gevallen is het resultaat een vergiftiging die 'dankzij' de krill een grotere reikwijdte krijgt.
Dit betreft een wisselwerking die voorheen nooit eerder was aangemerkt als gevaar in de vervuiling die plastic veroorzaakt, daarom heeft het Australische onderzoek ook zoveel aandacht gekregen.
De verdenkingen die volgen op de ontdekkingen over de krill zijn erg zorgwekkend te noemen, niet alleen omdat de krill overal zwemt op aarde, en niet alleen in het koudste water (alleen in de Antarctische Oceaan leven er vijfhonderd miljoen ton), maar ook omdat het niet zeker is of er ook nog andere dieren zijn die microplastic nog kleiner kunnen maken.
"Elke dag worden miljarden tonnen Antarctisch zeewater efficiënt gefilterd", en dus aangetast met de nanoplastics die door de krill zijn verteerd, vertelt Amanda L. Dawson, mede-auteur van het artikel.
Op dit moment hebben eventuele maatregelen nog geen vorm gekregen, maar het zal zeker nog moeten blijken over er nog andere soorten zoöplankton zijn die dit kunnen.
