Deze zeldzame foto's tonen het leven van de SS in de concentratiekampen, waar gelachen en plezier wordt gemaakt
De naam Auschwitz is op tragische wijze in het geheugen gegrift van hen die de genocide hebben overleefd die door de nazi's is gepleegd, maar is ook voor latere generaties onlosmakelijk verbonden aan een gevoel van dood en gemene waanzin. Het concentratiekamp is nu te bezoeken om van dichtbij te zien welk geweld dat dagelijks vijf jaar lang, van 1940 tot 1945, onschuldige mensen werd aangedaan.
Het blijft hoe dan ook lastig voor te stellen ondanks de vele dingen die zijn gevonden, hoe het leven was van de mensen die in dat kamp de leiding hadden en verantwoordelijk waren voor de slachtingen waar echt iedereen bekend mee is. Kan je de gezichten voor je zien van de officieren, de soldaten, soldates die in die jaren op brute wijze anderhalf miljoen mensen hebben vermoord? Kan je je voorstellen met wat voor een gedachten zij 's morgens opstonden en met welke stemming zij 's avonds gingen slapen?
Deze foto's geven misschien antwoord op deze vragen. Een glimlach, momenten van ontspanning en een studentikoos sfeertje dat des te meer ervan getuigt hoe onmenselijk die jaren waren.
Deze foto's die zijn gemaakt tussen mei en december 1944, zijn een unieke vondst in zijn soort, een van de weinige bewijsstukken van wat er gebeurde in de concentratiekampen, buiten het moorden en het geweld dat de gevangenen over zich heen kregen.
Eerste pagina van het album waarop Karl Höcker is te zien samen met Richard Baer.
De mensen op de foto's hadden de leiding over Auschwitz en waren de plegers van Hitlers wandaden.
Officieren van de SS, onder wie Josef Mengele te herkennen is, de arts die experimenten uitvoerde in Auschwitz en bekendstaat als de Engel des Doods.
Karl Höcker is de maker van de foto's, Duits commandant van de SS en trouwe vriend van Richard Baer die aan de leiding stond van het kamp.
Gebouw in het kamp Auschwitz, ook wel Solahütte genoemd. Daar konden officieren en hun familie ontspannen en zich vermaken met talloze activiteiten.
De foto's zijn verzameld in een album genaamd "Höckers album", dat bewaard wordt in het Holocaustmuseum in de VS (USHMM).
Vrouwen en kinderen voor de Solahütte.
Dit is echt een uniek document onmisbaar voor een vollediger begrip van wat de Holocaust is geweest.
De SS-Helferinnen, de vrouwelijke bewaaksters in de kampen ontspannen zich en eten de blauwe bessen die Karl Höcker hen geeft.
Wat Auschwitz betreft werden de gezichten en vooral de levens zelden getoond van de mensen met de vinger op de knoppen van de machine des doods.
Zangkoren die werden opgezet om de stress te verminderen.
Niet alleen de uitgemergelde lijven van de gevangenen, de uitgebluste blikken van de kinderen die het prikkeldraad vasthouden maken de waanzin duidelijk van de genocide die werd gepleegd, ook de lachende, relaxte en voldane gezichten van mensen die het concentratiekamp leidden maakt dat duidelijk.
Kal Höcker samen met de dames van de SS in een bus die van de Solahütte vandaan komt.
De foto's van het sociale leven van de SS-officieren zijn vrijwel allemaal vernietigd. Dit album van Höcker zijn de weinige foto's die er nog zijn.
Ontspannen in de Solahütte.
Sara Bloomfield, directeur van het Holocaustmuseum: "Op deze foto's is duidelijk te zien dat de officieren tevreden zijn terwijl zij een wereld vol onvoorstelbaar lijden overzien en bieden een belangrijk perspectief op de psychologie van de genocideplegers".
Karl Höcker die kaarsen aansteekt van de kerstboom in Auschwitz.
Wat deze foto's zo afschuwelijk maakt, is het vermaak, de onderlinge verstandhouding die er is.
De SS-Helferinnen eten ontspannen bessen en luisteren naar een accordeon.
Aan de woede die volgde op het einde van de nachtmerrie in Auschwitz en van het nazibewind in het algemeen, lijkt geen einde te komen.
Al lachend wordt er op de Solahütte toegelopen.
Afgezien van moderne oplevingen van het nazisme, de discussies over het aantal concentratiekampslachtoffers, zijn er mensen die dit wilden en die dit alles hebben toegestaan.
Officieren van de SS bij de opening van het nieuwe ziekenhuis.
Karl Höcker bijvoorbeeld hoefde, nadat hij als verantwoordelijke werd aangemerkt voor de gepleegde daden in Auschwitz maar zes jaar in totaal naar de gevangenis.
SS-officier bij een officiële plechtigheid.
Voordat Höcker zich aansloot bij de nazipartij werkte hij bij een bank waar hij weer werd aangenomen nadat hij kort gevangen had gezeten in Engeland.
Officieren van de SS bezoeken een kolenmijn in de buurt van Auschwitz.
Hij had niet alleen de mogelijkheid om gewoon weer een normaal leven te leiden, vreemd genoeg kwam hij ongeschonden door alle aanklachten van massamoord heen.
Middageten voor SS-officieren.
Hij ging zeker wel de gevangenis in na het proces (1963-1970) in Frankfürt, maar die straf kun je gerust belachelijk noemen.
Höcker tijdens een schietoefening.
Na zijn vrijlating werkte hij bij een bank tot in zijn oude dagen.
Opening van het nieuwe ziekenhuis in Auschwitz.
Karl Höcker stierf in 2000 in de leeftijd van 88 jaar, in het warme bijzijn van zijn familie: warmte die hij miljoenen mensen weigerde.
Duitse officieren van de SS poseren voor de foto.
Deze foto's en de verhalen die ze vertellen maken bij iedereen woede los; een woede gericht op hen die ook onderdeel waren van de mensheid. De mensheid die vroeger niet alleen in staat was tot zulke kwellingen, maar nu laat zien dat ze niet veel hebben geleerd van het verleden.
Favorit, de lievelingshond van Höcker.
Nazi's boezemen met hun nazisme vandaag nog angst in, in al zijn vormen en schakeringen waarin dit zich kan voordoen, omdat het de grens van de waanzin waar mensen toe in staat zijn, heeft weten verschuiven.
Karl Höcker (rechts) met Richard Baer.
En nu is het alleen maar te hopen dat we niet weer aan die grens komen, of erger nog, deze voorbijgaan.
Pauze in het kamp.
