Jong en gewelddadig: volgens een expert komt dat probleem door de toewijding van ouders en een gebrek aan 'NEE'
We hebben behoefte aan uitleg, door iemand die chocola kan maken van een verschijnsel dat rationeel moeilijk te verklaren is: geweld door kinderen en tieners die daarbij voor niemand een onderscheid maken. Agressieve verhalen in de krant doen beseffen hoeveel het geweld van jongeren tegenwoordig is gericht op de kleineren, leeftijdsgenoten, volwassenen en dus veel dieper is geworteld dan de agressiviteit die vaak tentoon wordt gespreid wanneer zij opgroeien.
Er zijn experts die pogen deze kwestie te verklaren. De Italiaan Paolo Crepet bijvoorbeeld brengt de verandering binnen de ouder-kindrelatie onder de aandacht, die vandaag veel meer trekken heeft van heuse devotie aan 'kleine Boeddha's'.
via ilgazzettino.it
Het is moeilijk om naar een dergelijk verschijnsel onderzoek te doen omdat het betekent dat de oorzaak moet worden gezocht bij een houding die vaak naar buitengewoon geweld en dood heeft geleid.
Dit moet echter worden gedaan omdat dit een noodzakelijke stap is in het oplossen van de vraag waar de oorzaak moet worden gezocht. Ouders willen er niet aan, maar de Italiaanse psychiater Paolo Crepet zegt dat er met het probleem in de eerste plaats binnen de vier muren van het gezin mee moet worden omgegaan.
Crepet denkt na over de verandering die er heeft plaatsgevonden de afgelopen jaren tussen ouders en hun kinderen. Ouders van vandaag zijn niet in staat nee te zeggen, en vervullen in alle opzichten de wensen van hun kinderen, die uiteindelijk niets meer kunnen wensen. Bij een eerste afwijzing, bijvoorbeeld door een leraar of eerste vriend(innetje), komt er een explosie van hun woede omdat ze nooit een 'nee' hoefden te accepteren.
"Wanneer het zo meegaand zijn in het opvoeden zo de boventoon voert, dan is dat niet goed. Wij hebben geen kinderen meer, maar kleine Boeddha's die wij als heilig beschouwen en kunnen ze daarom alles doen. Ze kiezen waar ze willen gaan eten, in welke speeltuin ze willen spelen. We zijn ouders geworden die altijd maar ja zeggen. Maar dit is niet goed. Kwetsbaar. Wanneer zij groot zijn zal er iemand komen die nee tegen hen zegt. Misschien bij de eerste weigering van liefde. Misschien bij een eerste baan. Ouders gaan met hun kind van 26 mee naar een sollicitatiegesprek. Ook zijn er mensen die hun kinderen geen uitwisselingsprogramma laten doen omdat het er koud is. Deze ouders zijn een ramp. We mogen ze niet over een kam scheren, maar in veel gevallen is het zo," volgens Crepet.
Ouders zijn tegenwoordig geneigd om altijd maar een rechtvaardiging te vinden voor iets dat hun kind niet goed heeft gedaan, en wordt die rechtvaardiging extern gezocht: het probleem is eerst de school, leraren, de vriendjes die hem irriteren. Jongeren voelen zich nooit verantwoordelijk en zelfs wanneer ze te maken krijgen met een misdrijf in de puurste zin (in het nieuws gaat het vaak over deze tragische afloop), hebben ze niet door wat zij doen.
Als we vandaag de dag in die mate het gedrag van kinderen goedpraten dat we ze niet meer kennen, dan is het nu tijd om te beginnen met een nieuwe verandering, waar er een oude bekende weg kan worden bewandeld of ach waarom niet, een hele nieuwe weg kan worden ingeslagen.
