Je leven lang niet meer in een hotel mogen komen: de excuusbrief die deze gast na 18 jaar schrijft lijkt te waanzinnig om waar te zijn
In 2001 werd Nick Burchill uit een hotel gezet in Nova Scotia (Canada) en werd hem gezegd dat hij haar daar nooit meer mocht komen de rest van zijn leven.
Bijna twintig jaar later besluit de man voor iedereen het hele verhaal te vertellen en officieel te vragen aan het personeel van het Fairmont Empress-hotel om hem zijn fout te vergeven en of hij daar weer mag overnachten en hij die 18 jaar wel voldoende straf vindt...
Dit ga je niet geloven, maar...
Facebook/Nick Burchill
Dit lijkt misschien een ongebruikelijk verzoek maar ik schrijf jullie om vergiffenis te vragen.
17 jaar geleden mocht ik door een opeenvolging van ongelukkige gebeurtenissen niet meer in jullie hotel komen. Ik zou graag willen uitleggen wat er gebeurd is.
In 2001 was ik net aangenomen door mijn huidige werkgever. In die tijd maakt ik ook deel uit van de reservisten van de Canadese marine en was ik in het Fairmont Express voor een conferentie. Het was mijn eerste opdracht voor het bedrijf.
Ik had tegen mijn vrienden gezegd dat ik ze snel zou komen opzoeken en werd mij gevraagd of ik de Pepperoni (salami) van Brothers mee wilde nemen, een plaatselijke delicatesse. Ik vulde een hele koffer ermee, het ene zat in plastic gewikkeld en het andere in vleespapier. Ik had genoeg voor een schip: we hebben het natuurlijk wel over de marine.
De koffer was 24 uur zoek en toen ik deze weer vond, leek het me verstandig om de salami in de koeling te leggen aangezien het nog lang zou duren voordat ik dit aan mijn vrienden kon geven. Maar er was geen koelkast op mijn kamer en dus besloot ik maar om het vlees op de tafel en de vensterbank te leggen. Het raam had ik open gelaten (het was april, maar nog fris buiten). Toen ben ik zo'n vier á vijf uur gaan wandelen...
Toen ik eindelijk weer op mijn kamer kwam, stond ik voor een hele zwerm meeuwen die zich tegoed deden aan mijn salami. Ik kreeg ze niet geteld maar ik denk dat het er zo'n veertig stuks waren.
Ik ontdekte op dat moment dat de salami van Brothers niet het meest geschikte voedsel is voor deze dieren, met als gevolg dat de hele kamer onder de poep zat. Ik weet zeker dat jullie nu een beeld hebben van de situatie... voeg daar dan ook aan toe wat er gebeurde toen ik net de deur opendeed: de meeuwen schrokken namelijk en probeerden te vluchten door de kleine opening waar ze door naar binnen waren gekomen en begonnen daarom door de kamer te vliegen en botsten tegen ramen en een aantal dingen aan.
Het resultaat was een tornado van poep, kwijl, veren, stukjes worst vliegende lampen, gordijnen naar de filistijnen en omgestoten koffiekannen.
In de algehele chaos lukte het me om de andere ramen te openen en konden alle meeuwen wegvliegen... behalve een. Ik achtervolgde hem, maar hij ontglipte me steeds en had een stukje worst in zijn snavel. Uiteindelijk kwam ik op het briljante idee om hem te vangen door hem in handdoeken te wikkelen, toen dat lukte smeet ik hem uit het raam. Ik was echter vergeten dat meeuwen in die in handdoeken gewikkeld zitten, niet kunnen vliegen. Hij kwam ongedeerd op de grond terecht, maar de groep toeristen die thee zaten te drinken beneden zagen hem vallen, samen met de schoen die ik hem toegeworpen om hem te verjagen.
Op dat moment besefte ik dat ik nog maar een paar minuten had voordat het belangrijke etentje voor mijn werk begon en ik met een schoen zat en omringd was door poep. Ik ging snel de handdoek en mijn schoen halen, die ik zo goed mogelijk schoon probeerde te krijgen. Nu had ik een droge, lichtgekleurde schoen en een natte schoen die zichtbaar donkerder was... ik dacht laat ik hem droog maken met de kleine föhn in de badkamer. Alles ging prima totdat de telefoon ging. Ik ging er naartoe om hem op te nemen maar was er opeens geen stroom meer... ik weet niet of ik nou zonder stroom zat door mijn onoplettendheid (ja, de föhn was in de wasbak vol met water gevallen) en of dat in heel het hotel het geval was, maar feit was dat ik hulp nodig had en belde ik dus de receptie.
Ik weet nog het gezicht dat het kamermeisje trok toen ze de deur opendeed. Ik wist gewoon echt niet wat ik moest zeggen dus zei ik maar sorry en ging ik naar beneden om te eten.
Toen ik weer boven kwam waren al mijn spullen naar een veel kleinere kamer overgebracht. Ik dacht dat alles was opgelost, maar kreeg toen te horen dat mijn bedrijf een brief had gekregen waarin de directeur van het hotel me verboden had om ooit nog te mogen overnachten in het Fairmont... voor de rest van mijn leven.
Ik heb dit verbod achttien jaar lang gerespecteerd. Nu ben ik een volwassen man en neem ik de verantwoording voor wat ik heb gedaan: ik kom hier in alle nederigheid die ik kan opbrengen, om mijn excuses aan te bieden voor de schade die ik heb aangericht en of ze nog een keer wilde kijken naar mijn levenslange verbod om hier te komen.
Ik hoop dat jullie kunnen overwegen om mijn excuses te accepteren of mijn 18 jaar lange afwezigheid als "straf uitgezeten kunnen beschouwen"
Hartelijk dank voor uw tijd,
Nick Burchill
De dag nadat dit bericht online ging heeft Nick toegevoegd en iedereen laten weten dat zijn verzoek is bekeken en is goedgekeurd. Ik durf te wedden dat de salami die ik mee heb gebracht als cadeau de doorslag heeft gegeven."
