De 4 groeifases volgens Tibetaanse wijsheid en wat ouders hiervan kunnen leren
Tibet is de kern van het Tibetaanse boeddhisme, een plaats die sterk verbonden is met de spirituele zoektocht en die misschien, en juist daardoor ook een bron is van grote wijsheid.
Volgens de inwoners van deze bekende hoogvlakte in Midden-Azië krijgen ouders als ze kinderen verzorgen en grootbrengen te maken met vier kenmerkende fases. Voor ouders kan het kennen van deze fasen een andere manier zijn om tegen deze zware taak aan te kijken en een manier om te proberen deze taak zo goed mogelijk te doen.
De vier groeifases volgens de Tibetaanse wijsheid.
- Van 0 tot 5 jaar - Koning en koninginnen.
In de Tibetaanse zienswijze worden de eerste vijf jaar in het leven gekenmerkt door een geweldige prestatie van energie, creativiteit, nieuwsgierigheid en behoefte om te ontdekken. In deze fase hebben kinderen geen ervaring in de wereld en zouden ze om die reden als koningen (of koninginnen) moeten worden behandeld. Wat betekent dat precies? In wezen betekent dat gewoon dat je niet moet vergeten dat zij in deze fase niet over de logica beschikken van een volwassene: wat zij begrijpen zijn emoties en daarom zou elke vorm van ongecontroleerd reageren vermeden moeten worden, bijvoorbeeld wanner zij iets doen wat we verkeerd of gevaarlijk vinden. - Van 5 tot 10 jaar - "Slaven"
Dit is de fase waar er bij kinderen het vermogen zich gaat ontwikkelen tot het kunnen maken van onderscheid en kritisch denken, bepalen wat goed en fout is, en de mogelijkheid om verantwoordelijkheden te dragen die bij hun leeftijd passen. Gedurende deze jaren kan je hen gerust kleine taken geven, regels opstellen en zorgen dat jouw koers bepalender is. Volgens de denkwijze van Tibetanen is de kans heel groot dat kinderen als ze groot zijn onvolwassen zijn en geen verantwoordelijkheden kunnen dragen als je deze stap overslaat. - Van 10 tot 15 jaar - Als gelijken.
Het klinkt misschien vreemd, maar dit is de periode waarin kinderen het gevoel moeten kunnen hebben dat ze op je kunnen rekenen, dat je een punt bent om op terug te vallen wanneer ze in de leeftijd zijn waar vaak veel veranderingen plaatsvinden. Volgens de Tibetaanse leer moet dit ook dan een moment zijn waar je aan kinderen laat merken dat je hen als gelijken ziet, als mensen die kunnen vertrouwen en die je kunt vertrouwen, aan wie je zelfs advies kunt vragen en dat je daarnaast altijd bereid moet zijn om je eigen advies te geven.
Overbeschermend en heel streng zijn gedurende deze fase kan makkelijk ervoor zorgen dat er afstand ontstaat. - Van 15 jaar en ouder - Respect.
Er veranderen nog veel dingen, maar zoals de Tibetanen het zien heeft de persoonlijkheid zich dan al gevormd en moet het kind net zo worden gezien als een volwassene. Maar je moet altijd wel klaar blijven staan met advies en een punt van steun blijven, maar dan zonder indringend te zijn en dat je hen je eigen keuzes oplegt; dit is het moment waar hij zijn eigen keuzes maakt en moet je respect tonen als dat gebeurt.
Natuurlijk is deze visie volledig op de westerse opvoedingsvisie toepassen wel moeilijk, maar misschien kan iedereen wel de essentie van iedere fase eruithalen en zijn die geldig voor iedereen. Wat denk jij?
