3 vormen van psychologisch geweld die het zelfvertrouwen van een kind kapotmaken
Op het lichamelijk straffen van kinderen, daar kunnen we direct een reactie op hebben. We kunnen het direct verwerpen of de kant kiezen van mensen die van mening zijn dat zo nu en dan een pets op de billen helemaal geen overdreven maatregel is. Wat echter veel moeilijker is om waar te nemen maar in potentie enorm schadelijk is, is de psychologische druk die gaat ontstaan in het hoofd van kinderen. Dit kan lang latent aanwezig zijn maar waarvan de gevolgen zich wel in alle ernst gaan manifesteren. We doelen hierbij dan op drie soorten van geweld in het bijzonder, die meer dan andere vormen kinderen beïnvloeden.
Drie houdingen die de innerlijke rust en het zelfvertrouwen van een kind aantasten.
- Vernedering.
Een kind beledigen betekent dat zijn zelfvertrouwen wordt aangetast en in de ergste gevallen zelfs compleet wordt weggevaagd. Door voortdurend kritiek te geven, valse beschuldigingen en ongegronde lelijke opmerkingen te maken, dat zijn de manieren waarop zij steeds meer in zichzelf opgesloten komen te zitten en er een deuk komt in hun zelfvertrouwen, dat echter iets zou moeten zijn dat heel belangrijk is om te kweken. Met andere woorden dus, net zoals een pestkop zou doen die doorgaans zijn slachtoffer zwaar bekritiseert waar zijn leeftijdsgenoten bij staan. - Hersenspoelen.
Dit is niet iets waar alleen mensen in politieke groeperingen of waar religieuze extremisten of fundamentalisten mee te maken krijgen, maar ook kinderen in 'normale' gezinnen. Neem het voorbeeld van twee gescheiden ouders die elkaar over en weer beschuldigen van onprettige dingen in het bijzijn van de kinderen om hen te overtuigen een kant te kiezen, of ouders die om een of andere reden hun kind ervan overtuigen dat hij een probleem heeft. In plaats van hulp van een deskundige in te roepen, gaan ze op eigen manier handelen, wat bij kinderen spanning en verwarring veroorzaakt. - Isolement.
Overbeschermende ouders die de neiging hebben om volgens hele strakke schema's elk moment van de dag van hun kind te organiseren of die heel kieskeurig bepalen met wie hij wel en niet mag omgaan, kunnen ervoor zorgen dat hij geïsoleerd raakt. Het risico is dat kinderen dan totaal afhankelijk worden van hun ouders, niet in staat zijn om zelf na te denken en onafhankelijk kunnen zijn van volwassenen en ook niet de lastige problemen aankunnen in de wereld waar ze buiten de gezinsmuren en buiten de gewoontes thuis, mee te maken krijgen.
Kinderen grootbrengen is de lastigste taak waar we mee te maken krijgen in het leven, en als je dan beseft dat alles niet altijd in je eentje lukt, dan is dit helemaal niet erg om dit voor jezelf toe te geven en kan je hulp vinden bij mensen die je handvatten kunnen geven om een lastige situatie door te komen.
