Hoe kun je voorkomen dat leeftijdsgenoten hele lieve kinderen uitbuiten?
Een kind hebben dat rustig, gevoelig, een lief karakter heeft en ontvankelijk is, zeker iets dat elke ouder wel zou kunnen waarderen. Zoals met alle dingen het geval is, heeft ieder persoonlijkheidsprofiel zijn 'zwakke' kant. Iemand met dit persoonlijkheidstype kan zo kwetsbaarder worden voor de dominantie van leeftijdsgenoten die iets 'vlugger' zijn en een enorm karakter hebben van een leider. In deze en in andere gevallen hoeven ouders geen scheidsrechter te spelen in de sociale contacten van kinderen, maar dat het wel goed is ze zo nu en dan eens een aantal dingen uitleggen die ze moeten onthouden.
Kinderen die in wezen rustig zijn kunnen de gewoonte ontwikkelen om hun eigen behoeftes altijd ondergeschikt te maken aan die van anderen en ze bijvoorbeeld anderen laten beslissen wat ze spelen, dat ze hun gevoelens onderdrukken (dan wel positieve of negatieve), en zich altijd aanpassen aan de wil van de groep en tegen hun eigen wensen in gaan.
Volwassenen zouden natuurlijk niet in moeten grijpen in deze manier van banden aangaan en kinderen opleggen hoe ze moeten reageren, omdat dit alleen maar voor meer onzekerheden zou zorgen en grote disbalansen zou creëeren. Hen echter aanmoedigen om respect te hebben voor zichzelf en hun wensen, misschien door ze moeite te laten doen om met ideeën te komen (nu gaan we zo spelen zoals jij dat wil, maar daarna gaan doen wat ik leuk vind) is zeker een manier om hen te steunen in het kweken van zelfvertrouwen en hen te steunen in wat ze kunnen.
Volgens de Spaanse psycholoog en pedagoog Borja Quicios zijn er voornamelijk drie aspecten waar ouders voorzichtig maar doeltreffend in kunnen grijpen in deze gevallen:
- Communiceren. Het klopt dat dit nooit iets zou mogen zijn dat op de tweede plaats komt in de ouder-kind-relatie, maar met een kind dat nogal rustig is zou je kunnen gaan denken dat het adviezen niet zo nodig heeft. Door altijd te luisteren naar hun verhalen, kan je erachter komen of er iets is dat last veroorzaakt, ook al heeft hij of zij dit niet duidelijk gezegd.
- Kweken van zelfvertrouwen. Een kind dat voelt dat er van hem gehouden wordt, dat voelt dat z'n ouders er voor hem zijn maar die tegelijkertijd wordt vrijgelaten om relaties te hebben met anderen, aangemoedigd wordt om zelf taken af te maken, dat zal gaandeweg iemand worden die bewuster en zekerder is van zichzelf.
- Nee leren zeggen. Dit is moeilijk, maar wanneer een kind zich gesteund weet door zijn ouders en ziet dat zij hem aanmoedigen op te komen voor wat hij wil in plaats van steeds maar weer te doen wat andere mensen willen, dan zal hij zich iets zekerder voelen bij het 'nee' zeggen tegen iets waarvan hij vanbinnen voelt 'dat wil ik niet', grenzen te stellen tot in hoever hij in iets mee wil gaan en waar hij zich vrij in voelt om iets te weigeren.
