Hoe kwam het dat het cement dat de oude Romeinen gebruikten sterker was dan het huidige cement?

De bouwwerken van de Romeinen zijn waarschijnlijk het grootste cadeau dat zij het nageslacht hebben nagelaten. Om ervoor te zorgen dat het rijk zich steeds kon blijven uitbreiden, hadden zij een wegennetwerk en aangelegd een reeks gebouwen neergezet die je nu nog met eigen ogen kunt zien. Je gaat je dan vaak afvragen hoe het toch mogelijk was dat deze oude beschaving zulke goede constructies neerzetten die zo lang meegingen. Het geheim zou hem waarschijnlijk zitten in het cement dat ze in die tijd gebruikten, om precies te zijn in de geheime formule.

geoscienceworld.org

Een onderzoek geleidt door geologe Marie Jackson van de Universiteit Utah heeft nieuw licht geworpen op de modus operandi van de Romeinse architecten en is de focus met name gelegd op de havenconstructies die zij hebben gebouwd. Veel van deze constructies zijn na tweeduizend jaar nog perfect intact.
Het cement dat zij gebruikten bestond uit een mix van zeewater, calciumoxide, deeltjes vulkaansteen en vulkaanas. Deze mix, wanneer het in contact komt met zeewater, veroorzaakt een aantal chemische reacties die een mineraal laten ontstaan genaamd Al-tobermoriet (Al staat voor aluminium). Op een of andere manier hadden de Romeinen ontdekt dat deze formule niet alleen heel geschikt was voor wat ze ermee wilden doen, maar dat het met de tijd steeds sterker zou worden! De compositie van dit type beton was bij hen niet onbekend, want Plinius de Oudere sprak erover als het materiaal "dat niet wijkt voor de golven van de zee en dat elke dag sterker wordt dan de dag ervoor".

'Wat hebben wij hieraan?' zal je misschien wel denken... jammer genoeg is nog steeds niet bekend wat de exacte hoeveelheden zijn die de Romeinen gebruikten om dit materiaal te maken dat zo bestand is tegen het slijtende effect van de elementen en de tand des tijds. Maar dat dit recept van het perfecte beton niet na te maken is met de middelen van vandaag, dat lijkt echt niet iets van deze tijd!

Bron:

https://pubs.geoscienceworld.org/ammin/article-lookup/102/7/1435