Helen Hulick eindigde in de bak toen ze opkwam voor haar recht om een pantalon te dragen. Dit is haar verhaal.
Helen Hulick, kinderleidster uit Los Angeles Californië, droeg al graag pantalons toen zij vijftien jaar oud was. Haar leven verliep rustig en trok niemand echt iets van haar stijl aan, totdat er iets bijzonders gebeurde. Helen was getuige van een overval en werd opgeroepen in de rechtszaal als getuige.
Zoals zij gewend was, trok ze een pantalon aan: nooit zou zij hebben kunnen bevroeden wat daarna gebeurde. De rechter, een zekere Arthur S. Guerin, kon het niet zo waarderen dat een 28-jarige lerares dat soort kleding droeg, en besloot hij dus het proces vijf dagen te schorsen en beval hij haar om bij terugkomst "meer passende" vrouwelijke kleding te dragen.
Hij wist niet dat deze kinderleidster zich door niemand dergelijke dingen liet zeggen.
Helen zij in een intervie met een journalist van de Los Angeles Times: "Zeg de rechter maar dat ik mijn recht laat gelden. Als hij me opdraagt een jurk te dragen, dan zal ik dat niet doen. Ik houd van pantalons. Ze zitten lekker."
En dus kwam Helen vijf dagen later precies weer zo gekleed in de rechtzaal, wat de rechter furieus maakte. Hij zei:
"De laatste keer dat u aanwezig was in deze rechtzaal, zoals u nu gekleed bent, had u meer de aandacht getrokken van de aanwezigen dan het rechtsproces dat bezig was. U is gevraagd om terug te keren in kledij die acceptabel is voor een rechtszaak. Vandaag bent u teruggekomen en draagt u weer een pantalon, en daagt u hiermee het hof uit (..). Het hof beveelt u om morgen terug te komen in gepaste kledij. Als u een pantalon blijft dragen dan wordt u ervan weerhouden een getuigenis af te leggen (...). Maar houdt u er rekening mee dat u volgens de wet wordt gestrafd vanwege minachting van het hof"
Helen antwoordde: "Ik zal terugkomen in een pantalon, en als u me in de gevangenis stopt, hoop ik dat dit vrouwen erbij kan helpen dat ze voor altijd verlost zijn van degenen die tegen pantalons zijn."
De dag daarna droeg zij een pantalon en veroordeelde de rechter - zoals beloofd - haar tot vijf dagen celstraf. Ze moest toen ze de gevangenis inging, haar kleren verruilen voor gedetineerdenuniform (op de volgende foto).
Zij werd echter enkele uren daarna vrijgelaten met hulp van haar advocaat William Katz.
Er kwam direct protest ten gunste van haar. Honderden brieven werden er aan het gerechtshof gestuurd, waarin werd gevraagd om vrij te mogen zijn in de keuze van kleding die je wilde dragen. Helen ging in hoger beroep, en daar werd uiteindelijk bepaald dat ze mocht dragen wat ze wilde.
Na haar persoonlijke overwinning op 17 januari 1939 keerde Helen opnieuw terug in de rechtzaal om eindelijk haar ooggetuigeverslag te doen van de overval. Gesterkt door haar overwinning die ze nu behaald had, droeg ze een jurk.
Dit is wat er nou wordt bedoeld met 'autonoom zijn'!
