Stellen met een duurzame relatie kunnen het goed met elkaar vinden niet omdat ze onafscheidelijk zijn, maar omdat ze deze 6 gewoontes hebben
Internet staat vol met handleidingen die beloven duidelijk te maken of een relatie wel of niet lekker loopt, en meestal halen ze dan banale dingen erbij als hand in hand over straat lopen of samen in stilte naar een zonsondergang kijken. Integendeel de relatie is voorbestemd om te mislukken wanneer er geruziet wordt of wanneer iemand gevoelens heeft voor een ander. Vind je dit onderscheid ook niet wat te simplistisch? Worden relaties niet op gang gehouden door misverstanden, discussies, en 'verboden' dromen? Integendeel, aan hoeveel relaties komt toch een einde ondanks dat het ogenschijnlijk allemaal goed leek te gaan? Die gidsen zijn alleen maar gemaakt om verwarring te veroorzaken bij wie al genoeg verwarring heeft. Hier volgen dus enkele gewoontes van solide koppels waarvan mensen denken dat deze gewoontes slecht zijn.
via bustle.com
Wat doen verliefde mensen die zijn voorbestemd om heel lang samen te blijven?
1. Zij laten sommige ruzies onopgelost.
Het idee dat een stel alle problemen met elkaar moet bespreken en oplossen is gewoonweg een mythe. John Gottman, emeritus-hoogleraar psychologie die duizenden stellen, al dan niet gelukkig, heeft onderzocht en bestudeerd, concludeeert dat mensen met een duurzame relatie problemen hebben die niet zijn opgelost, problemen die zich ook wel decennialang voor blijven doen. De niet-sterke relaties waarbij men probeert om elke discussie uit te praten uit angst dat er anders een leegte wordt gecreëerd.
Mensen die echt verliefd op elkaar zijn accepteren gewoon het feit dat ze het over enkele onderwerpen nooit eens zullen worden of dat er dingen zullen zijn die ze niet kunnen slikken. En dat is prima. Dat je het niet eens met elkaar bent wil niet zeggen dat dit voor tweespalt zorgt in een relatie. Proberen om een ruzie uit te praten laat vaak meerdere problemen naar boven komen. Sommige gevechten zijn niet de moeite waard om te worden gestreden.
2. Ze kwetsen elkaars gevoelens
Je zal vast wel eens deze situatie hebben meegemaakt: hij/zij komt van de badkamer met een nieuwe look om eens wat uit te proberen, objectief gezien is het niet helemaal gelukt ondanks de tijd die er is ingestoken. De wereld op dit moment splijt zich in tweeën: je hebt mensen die liegen om de gevoelens van de ander te sparen, en je hebt mensen die geen seconde twijfelen om eens even te zeggen wat hij/zij denkt van de nieuwe look. Wie wint er in de liefde? Zonder twijfel mensen die oprechtheid op plaats nummer een zetten. De hele tijd maar proberen om de ander zich fijn te laten voelen, of onszelf wat dat aangaat, maakt uiteindelijk dat geen van beide zich lekker voelt. En de relatie eindigt snel zonder dat je niet kan achterhalen waarom, als 'lekker voelen' altijd de insteek is geweest. De grootste uitdaging in de liefde is het oprecht kunnen zijn en de oprechtheid van de ander te kunnen accepteren, ook al wil dat soms betekenen dat er niet aan je eigen verwachtingen wordt voldaan.
3. Ze zijn bereid om de relatie te beëindigen.
Er is niets aan te doen, het offer dat we uit liefde maken zit erin gebakken en het is moeilijk om daar tegenin te gaan. Neem een willekeurig liefdesverhaal uit het verleden en dan zie je mensen die zo erg lijden onder de liefde dat ze hun eigen leven wagen. En in andere vormen, niet heel veel anders, zie je deze tendens vaak ook tegenwoordig nog terug. Door liefde op zo'n harde manier te idealiseren blijven mensen bij partners die hen verwaarlozen, brengt het mensen ertoe om hun eigen identiteit en behoeftes op te offeren in de naam der liefde.
Vaak is de enige manier om de relatie succesvol te laten zijn, is om deze op het juiste moment te beëindigen, voordat het te laat is. De kracht om dit te doen stelt je in staat om vooraf grenzen te stellen die, zonder het maken van de juiste beslissingen, later veel moeilijker kunnen worden overgegaan.
4. Ook aangetrokken zijn tot andere mensen.
Hoe goed we ook ons best doen om alleen oog te hebben voor onze partner, zegt onze biologie iets anders: nadat de vlinders-in-je-buik-fase voorbij is, wordt het oxytocinepeil weer normaal en is het normaal dat dit weer kan stijgen in geval van andere belevenissen, ja dus ook met het leren kennen van andere mensen. Het is niet voorkomen dat je ook interesse voelt voor andere mensen, soms ook meerdere tegelijk, maar wat wel te voorkomen is dit: of wel je wel of geen gevolg geeft aan de emoties of niet. Meestal gaat het om vlagen die op komen zetten, maar dan zakt de storm weer en dan is de zee rustig. Veel mensen voelen zich schuldig omdat ze zich aangetrokken tot iemand anders dan hun partner, net als dat anderen diepe gevoelens van jaloezie kunnen krijgen als daar alleen al aan denken dat dit kan gebeuren. Dit alles is niet alleen te vermijden, het is ook nog eens gezond. Mensen die last hebben van 'ongezonde' gedachtes zijn diezelfde mensen die op een ochtend wakker kunnen worden, zich diep ontevreden voelen en zwichten voor de eerste verleiding waar ze mee te maken krijgen, en weer weten wat ze voelden toen ze zo verliefd waren. Spelen met de drang zorgt ook voor vitaliteit in de relatie met de eigen partner, dat je gevoelens hebt voor andere mensen bepaalt niet van tevoren hoe een liefdesrelatie zal verlopen.
5. Ze brengen ook tijd op afstand van elkaar.
We hebben allemaal die vriend die is verdwenen nadat deze verkering heeft gekregen (Hier kan je overigens ook vriendin lezen). Veel mensen overkomt dit, maar het is verkeerd om te denken dat je er niet in dezelfde mate in mee wordt gesleurd. Liefde kan je net zo verslaafd maken zoals je dat kunt zijn aan illegale drugs. Daarom is het belangrijk om ervoor te waken dat je niet verslaafd raakt. Het probleem wanneer je door liefde verandert is dat je alles dreigt te verliezen wat je had voordat je verliefd werd op die ander, omdat de mensen waar je mee bent omringd de oude 'ik' waarderen, niet de ik die is ontstaan uit de nieuwe relatie. Het is belangrijk om jezelf een bepaalde neutrale ruimte te garanderen, los van je partner, dat je je vrijheid behoudt, je niet gemeenschappelijke vrienden hebt, dat je alleen op reis gaat. Het is een garantie op een hap zuurstof die zo het vuur der liefde aanwakkert. Anders zou de liefde niet veel meer zijn dan een vervlakking van je persoonlijkheid, dat je een tweeling wordt van degene van wie je houdt.
6. Zij accepteren de gebreken van de partner.
Zoals Milan Kundera schreef in de ondraaglijke lichtheid van het bestaan zijn er twee soorten mannen: mannen die zoeken naar de perfecte vrouw, en die er daarom geen een vinden, en mannen die denken dat iedere vrouw waar ze mee te maken hebben dat die perfect is. Natuurlijk slaat deze opvatting op iedereen, dames en/of heren. In beide gevallen begaan ze een fout, m.a.w. ze accepteren de gebreken niet van degene van wie ze houden: in het eerste geval streef je een gebrek aan gebreken na en in het tweede geval overtuigen deze mensen zich ervan dat de ander ze niet heeft. In het echte leven hebben we echter allemaal gebreken, en houden van betekent dat je deze accepteert. Een soort maatstaf voor de liefde is juist het accepteren van de gebreken: als je de tekortkomingen van de ander accepteert, sommige daarvan kan je zelfs gaan waarderen, nou dan kan je van innigheid spreken (natuurlijk moet de andere partner ook de fouten accepteren!). De psychedelische kunstenaar Alex Grey zei dat "Echte liefde is wanneer twee ziektes van mensen elkaar aanvullen".
