Wolven kunnen het goedmaken na een ruzie maar honden niet meer omdat ze al duizenden jaren naast mensen leven
Vaak wordt het vermogen om te kunnen vergeven aangezien voor zwakte en om de kleine onenigheden die bijna alle relaties kenmerken, achter je te laten. Tenminste wordt daar zo tegenaan gekeken in de relaties die mensen met elkaar hebben. Dat dieren die met elkaar in een roedel leven is goed opschieten met elkaar van uiterst groot belang voor het overleven van de groep als wel iedereen op zich.
Tijdens een onderzoek is een interessant verschil tussen honden en wolven aangestipt, dat pas na jaren van africhten van eerstgenoemden, naar boven is gekomen. Wolven weten namelijk hoe ze het makkelijk bij moeten leggen na een ruzie, maar zijn honden vergeten hoe ze dat moeten doen.
Honden zijn de nobele kunst van het bijleggen vergeten doordat ze zo dicht bij mensen leven: na een ruzie mijden zij elkaar.
De hond wordt beschouwd als een dier dat in een roedel leeft, maar dat in feite in een beschermde omgeving leeft, afgeschermd van zijn soortgenoten. Met dit feit als startpunt heeft de Royal Society Open Science onderzoek gedaan naar het vermogen van meerdere kuddedieren om na een ruzie vrede met elkaar te sluiten.
Tijdens het onderzoek is het gedrag van vier roedels wilde wolven en vier roedels honden geobserveerd. Hier kwam uit naar voren dat, hoewel wolven vaker ruzieden (gemiddeld een ruzie per uur) zij het echter direct daarna bijlegden; dat ruzies tussen honden minder voorkwamen maar wel gewelddadiger waren, en dat de fase na de ruzie veel langer duurde. Net zoals mensen, die ook lang na een ruzie nog zuur kunnen zijn.
De wolven die ruzie met elkaar hadden kon je vaak al weer zien spelen na 10 minuten. De honden die werden geobserveerd hielden zich daarentegen ook lang na de ruzie afzijdig.
Voor gedragsbiologen is dit een bewijs van hoe honden zich steeds meer als mensen zijn gaan gedragen en minder als dieren die in roedels leven.
Wolven leggen het niet makkelijker bij omdat ze slimmer zijn of vergeten, het staat simpelweg gewoon geschreven in hun DNA dat ze de dingen gewoon goed moeten laten verlopen, dat ze aanvaringen moeten vergeten, dat het van fundamenteel belang is om in een groep te leven en dus voor het overleven van de wolf alleen.
De hond, die in de loop van zijn evolutie dichtbij de mensen heeft geleefd, heeft dit vermogen afgezwakt dat het ooit had of zelfs helemaal verloren.
Misschien zouden wij mensen zo nu en dan eens moeten stoppen met zo "menselijk zijn" en iets "wilder", zoals wolven, die erin slagen vrede te sluiten zoals wij dat niet meer kunnen.
Bron:
