Hou je echt van de zee? Waarom je dan NOOIT souvenirs met zeedieren zou mogen kopen
Schelpen, die vooral gemakkelijk zijn te vinden in woonzaken in de zomermaanden, komen veel voor onder de souvenirs die typisch horen bij toeristische badplaatsen. En om die reden zorgen ze voor een handeltje dat niet alleen groot is geworden qua omvang, dat ook aan internationale verboden ontsnapt, maar dat ook voor extreem wrede productiemethoden heeft gezorgd. En uiteindelijk lopen hele ecosystemen van grote zeegebieden gevaar.
Anders dan je misschien zou denken zijn die mooie schelpen die ze verkopen niet van het strand geraapt, al leeg en gedroogd zoals we ze dan kopen. Ze zijn het resultaat van extreem wrede productieprocessen waarmee vaak tegen internationale normen wordt ingegaan, aldus Amey Bansod, onderzoeker en promotor van de Ri-Fraiming Sustainability in Livelihoods-campagne.
In 2014 toen haar onderzoek liep naar het werk van de schelp-handwerkers in Kanyakumari India, ontdekte ze dat daar achter de façade een enorme industrie zat waar ze wrede productiemethodes hanteerden. Gemiddeld werkt elke fabriek zo'n 30 á 100 ton af aan schelpen per maand die illegaal van zeebodems zijn gesleept. Het merendeel leeft dus nog als ze daar in de fabriek aankomen. Hier worden ze in vaten gegooid vol met zuur dat de weekdieren doodt. Daarna worden de schelpen afgeschraapt en met de hand geslepen en tenslotte in de olie gezet voor een glimmende finish.
De schelpen worden dus (in)direct verkocht aan locals die schelpen bewerken, of worden ze geëxporteerd naar het buitenland. Dit verkeer is de laatste jaren exponentieel toegenomen, en ging het van 500 ton per jaar naar 1600 ton per maand. De voornaamste producenten zijn India, ook de Filippijnen, Indonesië, Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.
Bega echter niet de denkfout dat deze praktijken zijn beperkt tot tropische landen! In alle zeebestemmingen in de wereld kan je uitstallingen zien van gekleurde schelpen, zeesterren en gedroogde vissen. En waar denk je dat ze vandaan komen, als het niet van de zeebodem in de buurt is?
Maar heel weinig soorten worden beschermd door de CITES, - de instelling die de conventies regelt omtrent de internationale verhandeling van wilde flora en fauna die met uitsterven wordt bedreigd. En ook al worden ze beschermd zoals de koninginneschelp of de nautilusschelpen, is het allemaal moeilijk te controleren omdat de meeste verkoop via internet loopt. Een ander probleem is verder de "identificatie van de soorten weekdieren" en het feit dat in Europa, China, Taiwan en Hong Kong de schelpen dezelfde soort douanecodes hebben als koralen en andere soorten weekdieren, kreeftachtigen en stekelhuiden" aldus Alejandra Goyenechea, senior international counsel for Defenders of Wildlife.
Dat deze handel gereguleerd wordt is dus van vitaal belang omdat "als je meer dan wat duurzaam is, weghaalt, dan stort het ecosysteem en dat mileu in", licht Neil Garrick-Maidment toe, die bestuursvoorzitter is van The Seahorse Trust. Die schelpen spelen meerdere rollen binnen de ecologie, zo zijn ze een ankerpunt voor algen, eten voor dieren en een voedselfilter voor rankpootkreeften, die helpen het water schoon te houden; in het algemeen zijn ze uitstekende indicatoren van hoe het ervoor staat met het ecosysteem.
De echte hoop verlossing zit hem dus in om gewoon geen schelpen, zeesterren of vissen als meubelstukken te kopen, vooral als je niet weet waar ze vandaan komen. De wilde fauna behoort de wilde fauna toe, en hebben geen plaats bij ons thuis.
Bronnen:
- https://www.nationalgeographic.com/animals/2018/07/wildlife-watch-seashells-illegal-trade-handicrafts/
- https://www.ameybansod.com/sustainanble-livelihoods/
