5 "Fouten" in de opvoeding waardoor kinderen van nu brutaler zijn dan de kinderen van toen
Als je na de zoveelste kuur, compleet met hysterisch gejank van kinderen of kleinkinderen als eerste denkt van: "Wij waren niet zo toen we kinderen waren", dan heb je waarschijnlijk gelijk. Tenminste, volgens Emma Jenner dan.
Emma, opvoedingsdeskundige en presentatrice van het tv-programma "Take Home Nanny" zet in haar boek "Keep Calm and Parent On" naast adviezen voor wanhopige ouders, vijf redenen op een rij waarom het crisis is in het huidige systeem van opvoeden.
- Er bestaat geen gemeenschap meer die opvoedt. Dat betekent dat er een gemeenschap van volwassenen ontbreekt die collectief de verantwoording op zich neemt. De leraar die een leerling bijvoorbeeld een uitbrander geeft kan het aan de stok krijgen met de ouders. Zij voelen zich op hun beurt dat ze het helemaal alleen moeten doen, die zware taak van kinderen opvoeden en worden zij vaak door onbekenden boos aangekeken wanneer hun kinderen in het openbaar lopen te gillen.
- Er worden te veel fouten goedgepraat. Niemand is perfect, ook kinderen niet, het is zelfs legitiem dat zij fouten maken, daar zij niet weten en dus wel moeten proberen. Dat betekent echter niet dat je kinderen in alles wat ze doen moet goedpraten. Kinderen kunnen en moeten goede manieren leren en respect leren hebben voor andere mensen.
3. Er wordt gekozen voor de makkelijke weg: Te vaak geven vermoeide ouders zich over aan de nukken en stellen ze de behoeften van de kinderen vóór die van hun eigen, de redelijkheid hierin is ver te zoeken. Speelgoed kopen om wanhopig gehuil te voorkomen of het kind een tablet toeschuiven zodat het niet merkt dat het hoeft te wachten. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van een verkeerde opvoeding. Verkeerd omdat kinderen geen geduld wordt geleerd en wat het is om even niets te hebben; in plaats daarvan wordt er liever meteen aan de wens voldaan, in plaats van uit te leggen waarom er nee is gezegd. Het is belangrijk dat kinderen dit snappen en moet er net zo lang nee worden gezegd en uitleg gegeven worden totdat ze het begrijpen.
4. Er is angst voor de eigen kinderen. Dit is direct gerelateerd aan de vorige uitspraak: door de angst voor kinderen wordt er niet alleen geen uitleg gegeven, maar wordt er ook niet geluisterd naar de uitleg van de kinderen: ook zij moeten namelijk wennen eraan om hun eigen mening te laten horen. Kinderen hun tijd vullen met verschillende verplichtingen zodat zij de tijd niet hebben om na te denken of om zich zelfs te vervelen, dat levert alleen maar neurotische volwassenen op waarmee niet rustig valt te praten.
5. Ouders springen slordig met hun eigen behoeftes om. Het is lastig voor ouders om tijd te vinden voor zichzelf en maken vaak de fout dat ze zichzelf vergeten als mens en uitsluitend in de rol van moeder of vader blijven hangen. En toch moeten ouders tijd aan zichzelf en als stel besteden, het is onmisbaar. Dit moet zowel voor hunzelf als voor hun kinderen. Zij zullen mettertijd leren hun ouders te zien als autonome figuren en hebben ze respect voor hun persoonlijke ruimte, en ook die van alle andere mensen.
Ouder zijn is verre van makkelijk en is het heel normaal fouten te maken. Handboeken voor de perfecte opvoeding zijn onrealistisch. Maar, het is nooit weg en altijd handig om een paar goeie adviezen te onthouden, vooral als deze komen van mensen met ervaring ;)
