Onderzoekers zijn er eindelijk in geslaagd pezen en bindweefselbanden in 3D te printen: hier lees je hoe dat gaat
Onderzoekers van biomedische techniek van de Universiteit van Utah in de V.S. hebben een nieuwe manier van 3D-printen ontwikkeld waarmee het mogelijk is om bindweefsels te printen. Het nieuws heeft wel wat geks, want het is de eerste keer waar ze met een dergelijk onderzoek hier concreet in slagen en waarmee problemen bij veel mensen zouden kunnen worden verholpen. Deze ontdekking maakt vele vele implementaties mogelijk, hoewel op dit moment nog in theorie. Maar hoe doen ze dit nou precies?
Met behulp van moderne 3D-printtechnieken konden biomedische technici eindelijk celweefsels van mensen printen. Dit allemaal dankzij een onderzoeksteam van de universiteit van Utah dat er in is geslaagd om voor het eerst menselijke pezen en bindweefselbanden te printen. Door dit proces zou de tijd die nodig is om te herstellen ontzettend kunnen worden verkort of kan er zelfs nieuw weefsel worden ingebracht bij mensen bij wie pezen, bindweefselbanden of wervelschijven ernstig zijn beschadigd. Deze recente onderzoeken zijn gepubliceerd in het Journal of Tissue Engineering, Part C: Methods en in de Utah-universiteitskrant.
Het heeft ongeveer twee jaar gekost om tot deze resultaten te komen en om een proces te ontwikkelen dat echt werkt. Eerst hebben de igenieurs stamcellen gehaald uit het vetweefsel van een patiënt die later zijn geprint op een laag Hydrogel met behulp van de nieuwe 3D-technologie zodat er een pees weefselband kon worden gevormd. Daarna hebben ze dit weefsel op kweek gezet voordat ze het konden implanteren. Dit is een zeer gecompliceerd en complex proces omdat deze bindweefsels bestaan uit duizenden verschillende cellen die zich moeten binden aan andere organen of botten.
Het team dat door Robby Bowles is geleid om te slagen in de uitdaging heeft een speciale printerkop ontwikkeld voor een Carterra-printer (die doorgaans in de oncologietak wordt gebruikt) waarmee cellen op de "gecontroleerde" manier kan worden afgedrukt die per se noodzakelijk is. Het hele vooruitstrevende ten opzichte van het verleden is de gecontroleerde manier waarop cellen kunnen worden geplaatst als ze eenmaal zijn geprint. Dit was tot kort geleden niet mogelijk. Om het idee uit te leggen, te laten zien hoe de technologie werkt en over welke precisie men kan beschikken zijn er speciale cellen geprint die oplichten in drie verschillende kleuren.
Voor de huidige behandeling wanneer bindweefsels of pezen moeten worden vervangen, wordt er een stuk uit een ander lichaamsdeel voor gebruikt of zelfs van overleden mensen. In deze gevallen is het afstotingspercentage hoog, zeker wanneer het gaat om de transplantatie van wervelschijven. Op dit moment is deze technologie alleen ontwikkeld voor deze drie weefsels, maar het lijkt erop dat dit Bowles en zijn team er niet van weerhoudt om de 3D-printtechniek ook uit te breiden naar andere weefselsoorten en naar om het even welke weefseltechnische toepassing.
