Een onderzoek stelt dat we na onze 40ste een 3-daagse werkweek zouden moeten hebben
In een tijd waar de pensioenleeftijd wordt opgerekt wordt vaak ook de werkdag langer. Stellen dat het beter is om minder te werken lijkt een beetje tegen deze tendens in te gaan, hoewel dit altijd wel iets is wat je graag zou willen. En stel nou dat deze stelling wetenschappelijk is te onderbouwen?
Een onderzoek dat is gepubliceerd door het Melbourne Institute Working Paper Series sluit juist met de conclusie af dat mensen boven de veertig drie dagen per week zouden moeten werken.
Aan het onderzoek hebben 6.500 mensen deelgenomen. Deze mannen en vrouwen werden getest op hun mentale capaciteiten en cognitieve vaardigheden op het werk. Ook is er met name gekeken naar het vermogen om te onthouden, abstract te redeneren en naar de hogere controlefuncties van de hersenen en werd dit allemaal vergeleken met gewoontes en werktijden.
Het onderzoek toonde aan dat mensen die tot 25 uur per week werkten vooruitgingen naarmate de uren verstreken. Maar na 55 uur werk per week is er aangetoond dat het vermogen van mensen om na te denken, zich te concentreren en dingen te onthouden nogal beperkt was, en gingen ze gelijkop met mensen die niet werken of die met pensioen zijn.
Professor Colin Mc Kenzie van de Keio University benadrukt dat het een conclusie die tegen de tendens ingaat. Hij is een van de auteurs van het onderzoek. "Veel landen verhogen de pensioenleeftijd waardoor de geschikte leeftijd om pensioenuitkering te mogen krijgen vooruit wordt geschoven."
De gevolgen? "Werken is soms als een mes dat aan twee kanten snijdt: enerzijds stimuleert het de hersenen, maar kunnen lange werktijden tegelijkertijd vermoeidheid en stress veroorzaken, wat mogelijk dan slecht is voor de cognitieve functies."
Dus parttime werken kan goed zijn voor ouderen omdat het hun hersenen fit houdt, maar kan teveel werken mogelijk ook ongezond zijn.
De onderzoeken tonen de negatieve effecten aan die stress heeft op de gezondheid en dan met name op de hersenen. Christopher Bergland schrijft in Psychology Today dat het stresshormoon cortisol een domino-effect teweegbrengt dat een vicieuze cirkel kan veroorzaken. De hersenen gaan dan handelen alsof ze in een eeuwige staat van vechten of vluchten verkeren.
Dit kan leiden tot spanningsklachten, depressie, slaapproblemen en talloze ziektes. Bovendien kunnen hersencellen erdoor kapotgaan, waardoor er problemen ontstaan met concentratie, onthouden, leren, vasthouden van informatie en met sociale vaardigheden. Bovendien verzwakt stress het immuunsysteem en zet het 't hart onder druk.
