In 1983 stelde Isaac Asimov zich het nieuwe millennium voor op de rand van een nucleaire oorlog en ‘“overvallen” door computers
Isaac Asimov, beroemd schrijver, populairwetenschappelijk auteur en ook nog bedenker van de drie roboticawetten, kreeg op 31 december 1983 een simpele vraag voorgelegd: "Hoe zal de wereld er over 35 jaar uitzien?" Als we snel rekenen weten we dat Asimov werd gevraagd zich voor te stellen hoe 2019 eruit zou zien en daarbij zijn fantasie te gebruiken, maar ook zijn wetenschappelijke kennis. Wat had hij dan allemaal goed en wat is nu slechts nog een idee?
via BBC
Asimov voorspelde dat het met de wereld de volgende drie kanten op kon gaan:
- Een vernietigende kernoorlog
- Een indringende digitalisering
- Groot gebruik van de ruimte.
Het eerste punt komt waarschijnlijk voort uit de spanning die toen heerste tussen de V.S. en Sovjet-Unie, de twee wereldmachten. Asimov stelde zich voor dat een confrontatie het einde van de mensheid betekende: als dit niet het geval was, dan zouden computers en robots de overhand hebben gekregen en een essentieel onderdeel worden van het leven van iedereen.
Op het gebied van werk
Volgens Asimov zouden door robots onze werkgewoontes veranderen. Ze zouden echter niet hebben gezorgd voor werkloosheid door de mens te vervangen op steeds meer gebieden. Hij dacht dat door de technologische vooruitgang er juist meer banen zouden komen (omdat er juist nieuwe beroepen ontstaan) dan dat er banen zouden verdwijnen. Asimov baseerde dit op gegevens die vroeger al beschikbaar waren.
Robots zouden met name mechanisch en repetitief werk overnemen, het soort werk dat geen nadenken vereist. Voor mensen waren juist reparatiewerkzaamheden, ontwerpen en fabricage bedoeld.
Het onderwijs
Ook scholen zouden niet immuun zijn voor het digitaliseringsproces. Door de introductie van nieuwe technologische hulpmiddelen zou de klassieke manier van leren veranderen, zou het steeds meer zijn toegespitst op elke leerling. In 2019 zou de rol van een leraar die kennis en feiten overdraagt en zou die zijn vervangen door een leraar die interessante feitjes tijdens het leren opdist. Met de computer en andere apparaten zou het daarna veel makkelijker zijn geweest om aan de uiteindelijke informatie zelf te komen.
Een snellere wereld
Asimov stelde zich voor dat de wereld ook steeds sneller zou gaan, en dat deze dus niet meer het beste zou passen bij iedereen. Voor sommige mensen zou het moeilijk zijn om het tempo bij te houden, die hij 'onervaren' en 'ongeschikt' noemt. Ook in 2019 zou er nog steeds een natuurlijk selectieproces plaatsvinden en zouden er alleen de best passende mensen worden geselecteerd, met name diegene die zich voortdurend opnieuw kunnen bewijzen. Voor de rest, die in een overgangsfase zit, zou de maatschappij dan zorg dragen.
Vervuiling
Asimov had ook voorspeld dat door de industrialisering er een onhandelbare hoeveelheid vuilnis zou ontstaan. Dit in combinatie met een dergelijke onverantwoordelijkheid van de mens zou ervoor zorgen dat de natuur in een vuilnisbelt zou veranderen en zou het zelfs een gevaar vormen voor het voortbestaan. Asimov hoopte echter dat de problemen zouden zijn opgelost met technologische ontdekkingen en een bewustwording dat er verantwoordelijk moet worden omgegaan met de aarde.
De ruimte in
Het kostte Asimov weinig moeite om voor te stellen dat de mens weer naar de maan zou terugkeren en dat er in het algemeen steeds meer interesse zou zijn voor het veroveren van de ruimte. Niet alleen voor een bredere kennis van het universum, maar ook uit noodzaak: planeten veroveren of satellieten zoals de maan, zou inhouden dat er nieuwe ruimte gevonden zou zijn om industrieën en andere activiteit naartoe te verhuizen die niet past in het leven op aarde. Anders gezegd, een nieuw thuis voor de mensheid.
In het verhaal van Isaac Asimov kunnen we veel van de actuele gebeurtenissen terugzien. Asimov meende echter dat mensen in het jaar 2019 slechts een overgangsfase zouden zijn, want al gauw zouden zij plaats maken voor een geëvolueerde mens, de enige die echt het waanzinnige tempo van de moderne maatschappij bij kon benen en er zijn voordeel mee kon doen.
