Dit zijn de foto's van de oudste generatie mensen die ooit zijn gefotografeerd
De daguerreotypie was de eerste techniek die de ontwikkeling van beelden mogelijk maakte: het werd uitgevonden door Louis Daguerre, Franse chemicus en fysicus, in 1839. De foto's verkregen met deze procedure waren zeer breekbaar, gevoelig voor oxidatie van het zilver waarmee de plaat was gemaakt waarop het beeld werd overgedragen. Om deze reden waren de foto's aan het einde van de 19e eeuw iets dat angstvallig moest worden bewaard, vaak in glazen kisten, verfraaid met fluweel en kralen.
Ondanks de vluchtigheid van de foto's hebben we nog steeds een serie opnamen van wat in alle opzichten kan worden beschouwd als de oudste generatie mensen die ooit is gefotografeerd. Dit is hun verhaal.
Het is dankzij een zekere Matthew Brady dat we vandaag deze belangrijke historische getuigenis beschikbaar hebben; het was in feite de man die de daguerreotypie over de Europese grenzen bracht, om precies te zijn in Noord-Amerika.
In 1844 opende Matthew Brady zijn fotostudio in New York, ervan overtuigd dat hij het wantrouwen van mensen tegen wat op een duivelse nieuwigheid leek, wilde bestrijden. Brady heeft een goede reputatie in de stad weten te verwerven door de officiële fotograaf te worden van onder andere Abraham Lincoln en andere voormalige Amerikaanse presidenten, waaronder Andrew Jackson en John Quincy Adams.
Hij was ook een pionier in de oorlogsfotojournalistiek, en documenteerde via de foto's de gebeurtenissen in de Burgeroorlog.
Rond halverwege de 19e eeuw werd het, ook in de Verenigde Staten, gebruikelijk om ten minste één fotografisch portret te hebben, vooral onder jongeren. Brady wilde echter fotografie ook bekend maken aan ouderen, die er weinig vertrouwen in hadden.
Zo vroeg hij een aantal mensen om voor hem te poseren, een portret te bemachtigen waarmee ze hun huwelijk of eenvoudigweg hun overgang naar het leven tot in de "eeuwigheid" konden wijden.
Veel van de mensen aan wie Brady het voorstel deed, accepteerden, en creëerden de serie foto's van de oudste generatie die ooit gefotografeerd is.
De meesten van hen werden geboren in 1700; sommige mannen beweerden veteranen te zijn van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1783).
Uit deze foto's kunnen we de eigenaardigheden van de gezichten van die tijd ontdekken en de typische kleding uit die tijd observeren: de meeste vrouwen laten zichzelf zien met een witte katoenen hoofddeksel die hun haar bijeenhoudt. Mannen, daarentegen, tonen donkere formele kleding.
Wat de aandacht van de toeschouwer trekt, is echter ongetwijfeld de uitdrukking van de mensen: de gewoonte om te glimlachen bij het signaal van de fotograaf was onnatuurlijk en ongepast. Een zeer ernstige uitdrukking had de voorkeur, soms dramatisch, die bij deze eerste foto's verward wordt met een duidelijk gevoel van wantrouwen, mysterie en verwarring.
Het was niet duidelijk wat het effect van de hele procedure zou zijn geweest en waarschijnlijk, ook toen de foto de handen bereikte, werd het mysterie niet opgelost.
Het was het begin van de fotografie, de eerste stappen van een techniek die iets kostbaars, niet reproduceerbaar en zeer kwetsbaar gaf: aspecten van fotografie die we vandaag zijn vergeten, met een obsessie voor overbodige foto's.
