Een van de oudere Nobelprijswinnaars zegt dat zijn nieuwe “zonne-trechter” iedereen schone en goedkope energie kan geven
Er zijn op de wereld bijzonder visionaire en onvermoeibare persoonlijkheden, die als enige doel het bedenken, uitvinden en realiseren van nieuwe manieren om activiteiten uit te voeren en problemen op te lossen hebben, van de eenvoudigste tot de meest complexe. Deze mensen hebben de verdienste dat ze de afgelopen decennia beschikten over geavanceerde menselijke kennis en technologie, en een groot deel van hun, zo niet hun hele, leven hebben gewijd aan het oplossen van mentale kwesties. Een van deze briljante en onvermoeibare geesten is ongetwijfeld Arthur Ashkin, de oudste Nobelprijswinnaar ter wereld.
Op de leeftijd van 96 jaar heeft de wetenschapper in zijn kelder een nieuwe vorm van concentratie van energie geëxperimenteerd die nog vele decennia van vitaal belang zou kunnen zijn.
Hilary Brueck/Business Insider
Zijn bijzondere relatie met het licht had al enorme resultaten opgeleverd. Ashkin werkte van de jaren 60 tot 80 bij Bell Labs, en zijn onderzoek leverde hem in 2018 een Nobelprijs voor de natuurkunde. Tijdens zijn studie ontwikkelde hij wat "optische pincetten" werden genoemd, een technologie in staat om minuscule lichamen te laten zweven dankzij licht.
De ontdekking ervan heeft op wetenschappelijk gebied een enorme weerklank gevonden: naast een sterke impuls voor de studie van het DNA, heeft de technologie het ook mogelijk gemaakt om een specifieke test voor malaria te realiseren; het werd bovendien gebruikt op veel andere gebieden van nanotechnologie en biologie.
Maar voor het brein van de wetenschapper, bijzonder hongerig naar kennis en innovatie, lijkt het niet genoeg te zijn.
Toen Atkins in 1992 Bell Labs verliet, kreeg hij de gelegenheid om apparatuur mee te nemen. Hij zette het in de kelder, wat zijn kleine laboratorium werd. En hier begon hij te experimenteren met zijn geliefde licht, en bereikte een baanbrekend resultaat.
Door een handig gebruik van de geometrie zou Atkins een "trechter" hebben ontwikkeld die in staat is om de lichtstralen te concentreren om de maximale energie te krijgen; deze technologie zou de efficiëntie van bestaande zonnepanelen maximaliseren of zelfs nieuwe veel goedkopere en eenvoudigere maken. Het is een technologie die een te verwaarlozen prijs zou hebben en die - aldus Atkins - de wereld radicaal zou kunnen veranderen.
We gebruiken de onvoltooide tijd, niet omdat we zijn woorden in twijfel willen trekken, maar omdat de ijverige geleerde de details van zijn ontdekking nog niet heeft onthuld, die hij binnenkort wil publiceren in het beroemde tijdschrift Science. Zijn studies en experimenten leverden een uitzonderlijk resultaat op, dat hij nog steeds aan het vertalen is in berekeningen en procedures die geschikt moeten worden om door anderen te worden gelezen en begrepen.
We kunnen er niet zeker van zijn dat dit resultaat ertoe zal leiden - zoals hij grapt - om een tweede Nobelprijs te winnen, maar het is aannemelijk dat er een keerpunt komt in de "verzameling" van lichtenergie. Atkins heeft tenslotte duizenden mensen met zijn onderzoek gered en kan rekenen op de steun van zijn vrouw, een illustere scheikundige: kortom, de voorwaarden voor een "verhelderende" ontdekking lijken er te zijn.
