Alle geheimen van de Harpij-adelaar, de majestueuze roofvogel met mythologische trekken
De mythologische wezens hebben de verbeelding van klassieke schrijvers sinds de oudheid geprikkeld, om deze reden vinden we ze vaak protagonisten in epische gedichten en verhalen. Een van de bekendste wezens van dit geslacht zijn de harpijen, de immer aanwezige monsterlijke wezens van de Griekse mythologie met het lichaam van een vogel en een menselijk gezicht.
In de Braziliaanse regenwouden is er een majestueuze en tegelijkertijd angstaanjagende roofvogel die niet alleen in zijn naam enkele trekken van de mythologische harpijen bewaart...
Misschien kent niet iedereen de harpij-adelaar, een soort die bekend staat om zijn schoonheid, grootsheid en de bizarre naam die wordt geassocieerd met het mythologische wezen met het gezicht van een vrouw en het lichaam van een vogel. Deze ongelooflijke roofvogel is endemisch voor de Braziliaanse regenwouden, ook al zijn er exemplaren gevonden in het wild in de gebieden van Mexico, Midden-Amerika en andere bossen in Zuid-Amerika. De harpij-adelaar is de machtigste van de roofvogels die in dit soort habitats leven, hoewel hij enigszins kleiner lijkt te zijn dan de Filipijnse adelaar.
Deze roofvogel is een enorm roofdier, de klauwen waarmee hij jaagt kunnen ongeveer 10 cm lang zijn, ongeveer net zo groot als die van een volwassen grizzlybeer. Zijn poten zijn zo krachtig dat ze ook op dieren van de grootte van luiaarden en apen kunnen jagen, ook al hebben ze een zeer gevarieerd dieet, bestaande uit vossen, gordeldieren en kleine en middelgrote zoogdieren die in het bos leven.
De karakteristieke verschijning en kleur van de harpij-adelaar is heel anders bij de jongen. De jonge "harpijen" hebben in feite een verenkleed dat van wit naar lichtgrijs over het hele lichaam gaat en pas vanaf vier jaar beginnen ze te "lijken" op de volwassen exemplaren. Het is een soort die erg afhankelijk is van zijn ouders: hoewel ze zes maanden na het uitkomen uit het ei het nest uitkomen, blijft een jonge harpij-adelaar ongeveer twee jaar in de buurt van het territorium van zijn moeder.
De staat van instandhouding van deze soort werd door de IUCN (Internationale Unie voor het behoud van de natuur) aangeduid als "kwetsbaar voor bedreiging", gezien het afnemende aantal harpij-arenden veroorzaakt door de ontbossing van hun habitat. Het is daarom onze taak om te proberen deze prachtige soort met zijn "mythologische" eigenschappen te behouden.
