Het ozongat is in 30 jaar met 20% kleiner geworden: wat betekent dit voor de aarde?
Diplomatieke rapporten tussen de verschillende naties van de planeet hebben lang geprobeerd om het pad van milieuschade, veroorzaakt door het zeer hoge vervuilingsniveau dat we al tientallen jaren doormaken, om te keren. In 1987 werd een belangrijke poging ondernomen dankzij het Montrealprotocol, internationale overeenkomsten die in de loop van de tijd hebben geprobeerd de gevaren te beperken die worden veroorzaakt door het gat in de ozonlaag.
Dertig jaar na de ondertekening van het protocol lijkt het erop dat de niveaus van het gat in de ozonlaag ongelooflijk zijn afgenomen met 20%.
via NASA
Simpel gezegd, is de ozonlaag een gebied van de stratosfeer van de aarde, samengesteld uit ozon dat 99% van de hoogfrequente ultraviolette straling absorbeert, waardoor het aardoppervlak bewoonbaar wordt, maar halverwege de jaren tachtig ontdekten verschillende wetenschappers van de British Antarctic Prospecting een gat in deze beschermende laag van de planeet, die in het Zuidpoolgebied tot 50% minder ozon vertegenwoordigde, omdat in Antarctica het gat aan het begin van de winter elk jaar wordt gevormd. De zonnestralen veroorzaken helaas een reactie tussen ozon in de atmosfeer en chloor in chemische verbindingen zoals chloorfluorkoolwaterstoffen; deze reactie vernietigt de ozonmoleculen en veroorzaakt het gevaarlijke gat in de atmosfeerlaag.
Geconfronteerd met een dergelijke dreiging, werd in 1987 het Montrealprotocol geratificeerd, een overeenkomst die ontstond als een echte gids voor de grote internationale mogendheden om de wereldwijde uitstoot van stoffen die de ozonlaag afbreken te verminderen.
Enkele decennia na de ondertekening van het internationale protocol, heeft de Aura-satelliet van de NASA het gedeeltelijke succes van het Montrealprotocol tot dusver bevestigd: sinds 2014 is de omvang van het gat in de ozonlaag met 20% verminderd! Maar hoewel het nieuws meer dan geruststellend is, moeten we voorzichtig blijven; helaas kan het tot een eeuw duren tot chemische verbindingen die de ozonlaag het meest beschadigen, zoals de reeds genoemde chloorfluorkoolstoffen, verdwijnen!
Maar we ontkennen zeker niet dat, in het licht van de huidige situatie van de niveaus van milieuvervuiling die wordt veroorzaakt door het gat in de ozon, dit eindelijk goed nieuws is waar we blij mee mogen zijn.
Source:
- https://www.nasa.gov/vision/earth/lookingatearth/ozone_record
- https://www.undp.org/content/undp/en/home/sustainable-development/environment-and-natural-capital/montreal-protocol
- https://www.bas.ac.uk/media-post/25th-anniversary-of-the-discovery-of-ozone-hole
